- skonać
- dk I, \skonaćam, \skonaćasz, \skonaćają, \skonaćaj, \skonaćałksiążk. «skończyć życie, przestać żyć; umrzeć»
Skonać w mękach.
Stracił przytomność i skonał.
◊ posp. Niech skonam! «formuła zaklinania się»
Słownik języka polskiego . 2013.
skonać
Look at other dictionaries:
skonać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}konać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
konać – skonać ze śmiechu — {{/stl 13}}{{stl 33}} śmiać się do utraty tchu, dusić się od śmiechu :{{/stl 33}}{{stl 10}}Myślałem, że skonam ze śmiechu, gdy zobaczyłem jej niebieskie włosy. Oglądając komedię, konali ze śmiechu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bȅskonačan — bȅskonač|an prid. 〈odr. čnī〉 1. {{001f}}koji nema konca, kraja s obzirom na broj, prostor, vrijeme ili veličinu; beskrajan, opr. konačan 2. {{001f}}pren. koji je pretjerano dugačak; [∼an red; ∼ne povorke ljudi]; velik … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
godzina — 1. Czarna godzina a) «okres największych trudności, nieszczęść, kłopotów, zwłaszcza materialnych»: Wpłacam pieniądze do banku, odkładam na czarną godzinę. Viva 18/2000. b) «ostatnie chwile, dni przed śmiercią własną lub kogoś bliskiego»: (...)… … Słownik frazeologiczny
oddać — 1. Oddać, co się komuś należy «być sprawiedliwym w stosunku do kogoś, potraktować kogoś w sposób odpowiedni»: Rozumiem, nie podoba się władzom, że wieś razem z księdzem oddaje, co się należy, pomordowanym? T. Bojarska, Świtanie. 2. podn. Oddać… … Słownik frazeologiczny
oddawać — 1. Oddać, co się komuś należy «być sprawiedliwym w stosunku do kogoś, potraktować kogoś w sposób odpowiedni»: Rozumiem, nie podoba się władzom, że wieś razem z księdzem oddaje, co się należy, pomordowanym? T. Bojarska, Świtanie. 2. podn. Oddać… … Słownik frazeologiczny
dokonać — dk I, dokonaćam, dokonaćasz, dokonaćają, dokonaćaj, dokonaćał, dokonaćany dokonywać ndk VIIIa, dokonaćnuję, dokonaćnujesz, dokonaćnuj, dokonaćywał, dokonaćywany a. I, dokonaćam, dokonaćasz, dokonaćają, dokonaćaj 1. «zrobić coś, doprowadzić do… … Słownik języka polskiego
duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… … Słownik języka polskiego
skończyć — dk VIb, skończyćczę, skończyćczysz, skończ, skończyćczył, skończyćczony 1. «doprowadzić coś do końca, zakończyć jakąś czynność; ukończyć» Skończyć pracę, rozmowę, sprzątanie. Skończyć czytanie książki, pisanie listu a. skończyć książkę, list. ∆… … Słownik języka polskiego
umrzeć — dk XI, umrę, umrzesz, umrzyj, umarł, umarły, umarłszy umierać ndk I, umrzećam, umrzećasz, umrzećają, umrzećaj, umrzećał «zakończyć życie, przestać żyć; skonać» Umrzeć młodo, w kwiecie wieku. Umrzeć nagle. Umrzeć z honorem, jak bohater. Umierać… … Słownik języka polskiego
