Sprzeczka z mężem, z żoną.
Sprzeczka o pieniądze.
Sprzeczka między sąsiadami.
Wdać się z kimś w sprzeczkę.
Doszło do sprzeczki.
Wybucha sprzeczka.
Słownik języka polskiego . 2013.
sprzeczka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. sprzeczkaczce; lm D. sprzeczkaczek {{/stl 8}}{{stl 7}} gwałtowna wymiana zdań wynikła z jakiegoś nieporozumienia, niezgodności w czymś; spór, kłótnia, zwada, konflikt, waśń : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sprzeczka między … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kłótnia — ż I, DCMs. kłótniani; lm D. kłótniani «ostra wymiana zdań, słów między osobami zdenerwowanymi, podnieconymi, mającymi jakieś pretensje do siebie, nie zgadzającymi się pod jakimś względem; sprzeczka, spór» Kłótnia brata z siostrą. Kłótnia między… … Słownik języka polskiego
krótki — krótkitszy 1. «mający małą długość; niedługi» Krótka sukienka. Krótkie włosy. ∆ Krótki wzrok → krótkowzroczność ∆ Krótka seria «niewielka ilość czegoś (zwykle o produkcji odzieży)» ∆ Gotować, dusić w krótkim sosie mięso, jarzyny «gotować, dusić… … Słownik języka polskiego
małżeński — «odnoszący się do małżeństwa, małżonków» Para małżeńska. Stadło małżeńskie. Stan małżeński. Pożycie małżeńskie. Węzeł, związek małżeński. ◊ Trójkąt małżeński «mąż, żona i kochanek albo kochanka» ◊ pot. Scena małżeńska «ostra wymiana zdań między… … Słownik języka polskiego
odegrać — dk I, odegraćam, odegraćasz, odegraćają, odegraćaj, odegraćał, odegraćany odgrywać ndk I, odegraćam, odegraćasz, odegraćają, odegraćaj, odegraćał, odegraćany 1. «wykonać utwór muzyczny na instrumencie lub na instrumentach; zagrać coś» Orkiestra… … Słownik języka polskiego
spięcie — n I rzecz. od spiąć ∆ pot. Krótkie spięcie «zwarcie elektryczne» przen., lm D. spięć «sprzeczka, scysja, awantura» Doszło między nimi do ostrego spięcia … Słownik języka polskiego
starcie — n I 1. rzecz. od zetrzeć. 2. lm D. starć «spotkanie się dwóch przeciwnych sobie sił w walce; potyczka, bitwa» Krwawe starcie. Starcie zbrojne. Starcie pancerne. Starcie artylerii, piechoty, czołgów. przen. «ostra wymiana zdań; sprzeczka»… … Słownik języka polskiego
utarczka — ż III, CMs. utarczkaczce; lm D. utarczkaczek 1. «ostra wymiana zdań, sprzeczka, spór, kłótnia» Utarczka słowna. Mieć, wszcząć z kimś utarczkę. 2. książk. «krótkie starcie z nieprzyjacielem, potyczka» Krwawa, ostra utarczka … Słownik języka polskiego
zatarg — m III, D. u, N. zatarggiem; lm M. i «spór, sprzeczka o coś; nieporozumienie, konflikt» Zatarg graniczny. Międzynarodowy zatarg. Zatarg o ziemię, o łąkę. Wywołać zatarg. Mieć z kimś zatarg. Doszło do zatargu … Słownik języka polskiego
zgrzyt — m IV, D. u, Ms. zgrzytycie; lm M. y «odgłos powstający przy tarciu o siebie twardych przedmiotów (np. metalu o metal lub drewno, szkło, zębów o zęby)» Przenikliwy, ostry zgrzyt. Zgrzyt łańcuchów. Zgrzyt klucza w zamku. Zgrzyt piły. Zgrzyt… … Słownik języka polskiego
