Tonacja minorowa, majorowa.
Symfonia w tonacji G-dur, fis-moll.
Obraz utrzymany w ciemnej tonacji.
Słownik języka polskiego . 2013.
tonacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. tonacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}muz. {{/stl 8}}{{stl 7}} związki harmoniczne i melodyczne zachodzące w kompozycji muzycznej opartej na określonej gamie : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
as — I m IV, DB. asa, Ms. asie; lm M. asy 1. «karta do gry, mająca najwyższą wartość w danym kolorze» As karo. As kierowy, treflowy, pikowy. Bić asem atutowym. Wychodzić asem kierowym (a. z asa kierowego). 2. «człowiek celujący w czymś (np. w zawodzie … Słownik języka polskiego
a — I 1. «pierwsza litera alfabetu łacińskiego» a) «odpowiadająca samogłosce a» ◊ A b c «elementarne wiadomości z jakiegoś zakresu» A b c tańca. A b c radioamatora. ◊ Od a do z «od początku do końca, wszystko» b) «w numeracji porządkowej oznaczająca … Słownik języka polskiego
akutowy — ∆ jęz. Akcent akutowy, tonacja akutowa «akcent rosnący, tonacja rosnąca polegająca na podniesieniu tonu w końcowej fazie trwania samogłoski» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
b — 1. «druga litera alfabetu łacińskiego (i polskiego) oznaczająca spółgłoskę b» Małe b, duże B. 2. «spółgłoska dwuwargowa zwarta, twarda, dźwięczna» 3. «litera oznaczająca w numeracji porządkowej: drugi; w numeracji liczbowej używana dla… … Słownik języka polskiego
c — 1. «litera odpowiadająca spółgłosce c» ◊ A b c «rzeczy podstawowe, elementarne wiadomości z jakiejś dziedziny» 2. «spółgłoska bezdźwięczna, przedniojęzykowo zębowa, zwarto szczelinowa, twarda» 3. muz. «pierwszy dźwięk w diatonicznym szeregu… … Słownik języka polskiego
e — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę e» 2. «samogłoska ustna, przednia, średnia, płaska» 3. muz. «trzeci dźwięk w diatonicznym szeregu podstawowym; w systemie solmizacyjnym: mi» ∆ E dur «gama i tonacja durowa z czterema krzyżykami» ∆ e moll «gama… … Słownik języka polskiego
es — I m IV, D. esu 1. ndm «nazwa litery s» 2. częściej w lm «ozdobna figura, nieregularna linia w kształcie litery s; coś układającego się w kształt litery s, zawijas» Kreślić esy i koła. Włosy układały się w esy. ∆ Esy floresy «linie nieregularne,… … Słownik języka polskiego
f — 1. «litera oznaczająca spółgłoskę f» 2. «spółgłoska wargowo zębowa, szczelinowa, twarda, bezdźwięczna» 3. muz. «czwarty dźwięk w diatonicznym szeregu podstawowym; w systemie solmizacyjnym: fa» ∆ F dur «gama i tonacja durowa z jednym bemolem» ∆ f… … Słownik języka polskiego
fis — ndm muz. «dźwięk f podwyższony o pół tonu» ∆ Fis dur «gama i tonacja durowa z sześcioma krzyżykami» ∆ Fis moll «gama i tonacja molowa z trzema krzyżykami» … Słownik języka polskiego
