- towarzysko
- przysłów. od towarzyskia) w zn. 1:
Był nastawiony towarzysko.
b) w zn. 2:Ktoś jest wyrobiony towarzysko.
Udzielać się towarzysko.
c) przestarz. w zn. 3: Różnić się od kogoś towarzysko.
Słownik języka polskiego . 2013.
towarzysko
Look at other dictionaries:
towarzysko — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. towarzyski: Być nastawionym, obytym towarzysko. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
światowy — światowywi 1. «odnoszący się do całego świata, wszystkich narodów i państw na ziemi; powszechny, międzynarodowy» Handel, rynek światowy. Gospodarka światowa. Literatura, prasa światowa. Rekord, rozgłos światowy. Polityka światowa. Wojna światowa … Słownik języka polskiego
deklasować — ndk a. dk IV, deklasowaćsuję, deklasowaćsujesz, deklasowaćsuj, deklasowaćował, deklasowaćowany 1. «powodować deklasację, obniżać pozycję społeczną (towarzyską) jednostki lub grupy» Rozwój kapitalizmu deklasował drobnych fabrykantów. Mezalians… … Słownik języka polskiego
dziadostwo — n III, Ms. dziadostwowie, blm 1. «gromada dziadów, żebraków» Całe dziadostwo ściągnęło na odpust. 2. pot. «biedowanie, nędza, dziadowanie» Sprzykrzyło mu się to wieczne dziadostwo. 3. pot. «lekceważąco, pogardliwie o ludziach biednych, nie… … Słownik języka polskiego
dziki — dzicy, dzikszy 1. «będący w stanie natury, w stanie pierwotnym» a) «o zwierzętach: nie oswojony, nie obłaskawiony, nie hodowany» Dziki mustang. Dzikie gęsi, kaczki, łabędzie. b) «o roślinach: nie uprawiany, nie hodowany» Dzikie wino, dzika mimoza … Słownik języka polskiego
dzikus — m IV, DB. a, Ms. dzikussie; lm M. y, DB. ów «człowiek nie cywilizowany, żyjący z daleka od świata cywilizowanego; dziki» przen. «mężczyzna, chłopiec nieśmiały, nieobyty towarzysko, wstydliwy» Ucieka zawsze od gości, taki z niego dzikus … Słownik języka polskiego
dzikuska — ż III, CMs. dzikuskasce; lm D. dzikuskasek «kobieta, częściej dziewczyna nieśmiała, wstydliwa, nieobyta towarzysko» … Słownik języka polskiego
dziwa — ż IV, CMs. dziwie; lm D. dziw posp. «duża, często niezgrabna dziewczyna, nie obyta towarzysko, prostacka» … Słownik języka polskiego
kulturalnie — kulturalnieej 1. «pod względem kultury» Był wyrobiony kulturalnie. 2. «w sposób właściwy komuś kulturalnemu, wyrobionemu, obytemu towarzysko» Zachowywać się kulturalnie. Zabawić się kulturalnie … Słownik języka polskiego
niewyrobiony — niewyrobionybieni «nie mający wyrobienia, ogłady, obycia; świadczący o braku wyrobienia; niewprawny» Niewyrobione pismo. Niewyrobiony gust, smak. Niewyrobiona ręka. Być niewyrobionym towarzysko … Słownik języka polskiego
