uczcić

uczcić
dk VIa, uczczę, uczcisz, uczcij, uczcił, uczczony
1. «oddać komuś należną cześć, hołd; okazać szacunek, uznanie»

Uczcić pamięć wielkiego uczonego.

Uczcić czyjąś długoletnią działalność zawodową.

Minutą ciszy uczczono poległych na polu walki.

przestarz. Uczciwszy uszy «zwrot wtrącany dla złagodzenia jakiejś obrażającej lub nieco wulgarnej wypowiedzi; z przeproszeniem»
2. «uświetnić coś w jakiś sposób, często przyjęciem, uroczyście obejść»

Uczcić rocznicę ślubu.

Salwami uczczono święto narodowe.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • uczcić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}czcić I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • uczcić — Uczciwszy uszy zob. ucho 32 …   Słownik frazeologiczny

  • kopa — 1. pot. Kopa (kopę) lat a) «bardzo dawno, bardzo długo»: – Żyje się jakoś, co? – No wiesz. Żeby tylko tak dalej. – Jasne. Kopę lat cię nie widziałem. – Ja ciebie też. I. Iredyński, Dzień. b) «poufałe, radosne powitanie używane w stosunku do… …   Słownik frazeologiczny

  • godnie — godnieej 1. «w sposób właściwy odpowiedni (dla kogoś, czegoś); należycie, stosownie» Godnie powitać, przyjąć kogoś. Godnie uczcić czyjś pobyt. 2. «z godnością, z poczuciem własnej wartości; dumnie, wzbudzając szacunek» Zachowywać się godnie.… …   Słownik języka polskiego

  • loża — ż II, DCMs. lożaży; lm D. lóż 1. «wydzielona, reprezentacyjna część sali widowiskowej w formie niewielkiego balkonu lub wnęki z balustradą, przeznaczona dla kilku osób» Loża teatralna, cyrkowa. Loża rządowa. ∆ Loża honorowa «loża przeznaczona dla …   Słownik języka polskiego

  • minuta — ż IV, CMs. minutaucie; lm D. minutaut 1. «jednostka czasu stanowiąca sześćdziesiątą część godziny, składająca się z sześćdziesięciu sekund; potocznie także: chwila» Minuta ciszy, odpoczynku, spokoju, wolnego czasu. Coś trwa minutę, pół minuty.… …   Słownik języka polskiego

  • nieodżałowany — nieodżałowanyni «taki, którego nie można odżałować, zapomnieć (w odniesieniu do ludzi zwykle o zmarłych)» Nieodżałowany kolega. Nieodżałowana strata. Uczcić pamięć nieodżałowanej matki, żony, nieodżałowanego męża …   Słownik języka polskiego

  • oblać — dk Xb, oblaćleję, oblaćlejesz, oblaćlej, oblaćlał, oblaćlali a. oblaćleli, oblaćlany oblewać ndk I, oblaćam, oblaćasz, oblaćają, oblaćaj, oblaćał, oblaćany 1. «polać czymś po wierzchu, ze wszystkich stron pokryć płynem» Oblać kartofle sosem.… …   Słownik języka polskiego

  • opić — dk Xa, opiję, opijesz, opij, opił, opity opijać ndk I, opićam, opićasz, opićają, opićaj, opićał, opićany 1. «napić się alkoholu z powodu jakiejś okazji, uroczystości; pijąc uczcić jakieś wydarzenie; oblać» Opić dyplom, egzamin. Opić szczęśliwe… …   Słownik języka polskiego

  • pierwszy — pierwszywsi, odm. jak przym. 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 1» Pierwszy miesiąc roku. Pierwsza rocznica. Pierwsza wojna światowa. Pierwsze piętro. Pierwszy rok studiów. Pierwsza klasa w szkole. Pierwszy szereg żołnierzy …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”