Uczęszczać do teatrów, do kin.
Uczęszczać na posiedzenia, na odczyty.
Słownik języka polskiego . 2013.
uczęszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uczęszczaćam, uczęszczaća, uczęszczaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} zjawiać się, bywać gdzieś regularnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uczęszcza na wykłady wybitnego profesora. Uczęszczać do stołecznych teatrów. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kratka — 1. Chodzić, uczęszczać itp. gdzieś, pracować w kratkę «chodzić, uczęszczać itp. gdzieś, pracować nieregularnie, z przerwami»: Uczył się średnio, bo chodził do szkoły w kratkę. SE 26/03/1998. 2. Pogoda w kratkę «pogoda zmienna»: Pogoda w kratkę.… … Słownik frazeologiczny
być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… … Słownik języka polskiego
chodzić — ndk VIa, chodzę, chodzisz, chodź, chodził 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, udawać się dokądś stawiając kroki, stąpając» Chodzić lekko, szybko, pieszo, piechotą. Chodzić na palcach, energicznym krokiem. Chodzić po lesie, po górach. Chodzić… … Słownik języka polskiego
klasa — ż IV, CMs. klasasie; lm D. klas 1. «kategoria przedmiotów lub zjawisk wyróżnionych na podstawie wspólnych cech, kategoria przedmiotów jednakowej jakości, gatunku; stopień w hierarchii orderów» Dzielić, sortować coś na klasy. Klasa loterii… … Słownik języka polskiego
komplet — m IV, D. u, Ms. kompletecie; lm D. y 1. «ogół osób potrzebnych do spełnienia jakiegoś zadania; wszyscy członkowie jakiejś zbiorowości; określona liczba osób dopuszczonych do czegoś lub mogących pomieścić się gdzieś» Komplet widzów. Komplet… … Słownik języka polskiego
plastyka — ż III, CMs. plastykayce, blm 1. «architektura, rzeźba, malarstwo i grafika» 2. «sugestywne, obrazowe przedstawienie, opisanie postaci, sytuacji itp.; obrazowość, plastyczność» Plastyka gestu, mimiki. 3. «wyrazistość, wypukłość form, kształtów,… … Słownik języka polskiego
podstawowy — 1. «taki, który stanowi podstawę czegoś, na którym się coś opiera; będący zasadniczym elementem czegoś, punktem wyjścia; główny, najważniejszy, zasadniczy» Podstawowe surowce, zboża, artykuły żywnościowe. Podstawowe źródło utrzymania. Podstawowe… … Słownik języka polskiego
powtarzać — ndk I, powtarzaćam, powtarzaćasz, powtarzaćają, powtarzaćaj, powtarzaćał, powtarzaćany powtórzyć dk VIb, powtarzaćrzę, powtarzaćrzysz, powtarzaćwtórz, powtarzaćrzył, powtarzaćrzony 1. «robić, mówić to samo, co już raz (lub więcej razy) było… … Słownik języka polskiego
szkolny — szkolnyni «odnoszący się do szkoły instytucji lub budynku, właściwy szkole, przeznaczony do nauki w szkole, do szkolenia, używany, stosowany, odbywający się w szkole; nauczony, nabyty w szkole» Budynek szkolny. Boisko szkolne. Klasa, lekcja,… … Słownik języka polskiego
