Bezgraniczna ufność.
Ufność bez granic.
Ufność do ludzi, do losu.
Ufność we własne siły.
Coś natchnęło, napełniło kogoś ufnością.
Patrzeć z ufnością w przyszłość.
Żywić ufność do kogoś.
Pokładać w kimś, w czymś ufność.
Słownik języka polskiego . 2013.
ufność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. ufnośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} przeświadczenie, że można na kimś polegać; zaufanie, wiara : {{/stl 7}}{{stl 10}}Głęboka, bezgraniczna ufność. Ufność do ludzi. Z ufnością patrzeć w przyszłość. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gąbka — 1. Nasiąkać, przesiąknąć czymś, pić, chłonąć, wchłaniać coś jak gąbka «przyswajać, przyswoić sobie, wchłaniać, wchłonąć coś w siebie intensywnie»: Opierając się mężnie (...) rusyfikacji, amerykanizację wchłaniamy jak gąbka, bez oporu. K. T.… … Słownik frazeologiczny
krok — 1. Ani na krok «wcale, w ogóle, ani trochę, ani na chwilę»: Tymczasem nie jej, która cię porzuciła, ale mnie jesteś winien wdzięczność i przywiązanie. Mnie, który się tobą opiekował przez całe życie, nie odstąpił cię ani na krok, zapewnił ci… … Słownik frazeologiczny
nadzieja — ż I, DCMs. nadziejaei; lm D. nadziejaei «oczekiwanie spełnienia się czegoś pożądanego; ufność, że się to spełni, urzeczywistni» Głęboka, niepłonna, uzasadniona nadzieja. Mała, słaba, złudna nadzieja. Nadzieja zobaczenia, zrobienia czegoś.… … Słownik języka polskiego
pewność — ż V, DCMs. pewnośćści, blm 1. «niezachwiane przekonanie o istnieniu czegoś lub o tym, że rzecz się ma w określony sposób; ufność co do czegoś, bycie całkowicie pewnym czegoś» Absolutna, niezachwiana, niezłomna pewność. Mówić, stwierdzać, wiedzieć … Słownik języka polskiego
rozbrajający — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. rozbrajać (p.) rozbrajający w użyciu przym. «wzbudzający sympatię, ujmujący prostotą, naiwnością, zniewalający, wzruszający» Rozbrajający uśmiech. Rozbrajająca naiwność, prostota, szczerość, ufność … Słownik języka polskiego
słowo — n III, Ms. słowowie; lm D. słów, N. słowowami (podn. słowowy) 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między… … Słownik języka polskiego
wiara — ż IV, CMs. wierze; lm D. wiar 1. blm «przeświadczenie, przekonanie, pewność, że coś jest prawdą, że coś jest słuszne; ufność, że coś się spełni, wierzenie w coś» Wiara w ideały, w słuszność jakiejś sprawy. Wiara we własne siły. Przywracać komuś… … Słownik języka polskiego
zaufanie — n I 1. rzecz. od zaufać. 2. «przeświadczenie, że komuś można ufać; ufność» Całkowite, bezgraniczne zaufanie. Osoba godna zaufania. Budzić, zdobyć, zyskać, stracić, zawieść czyjeś zaufanie. Okazać komuś zaufanie. Darzyć kogoś zaufaniem. Mieć,… … Słownik języka polskiego
zwątpić — dk VIa, zwątpićpię, zwątpićpisz, zwątp, zwątpićpił «przestać być pewnym czegoś, przekonanym o czymś; stracić wiarę w coś, ufność co do czegoś» Zwątpić w czyjś powrót. Zwątpić w czyjeś uczucia. Zwątpić w czyjąś szczerość, o czyjejś szczerości. ◊… … Słownik języka polskiego
