wezbrać

wezbrać
dk IX, wzbierze, \wezbraćbrał, \wezbraćbrany - wzbierać ndk I, \wezbraćra, \wezbraćają, \wezbraćał, \wezbraćany
1. «o wodzie, rzece, fali itp.: podnieść się powyżej normalnego poziomu; przybrać»

Potok wezbrał.

Wody zaczęły wzbierać.

Wezbrana rzeka.

przen. «wzrosnąć, zwiększyć się, spotężnieć, wzmóc się, uintensywnić się»

Wezbrała w kimś radość, złość, nienawiść.

2. książk. «o łzach, ślinie, krwi: napłynąć»

Łzy wezbrały komuś w oczach.

Wzbiera komuś ślina w ustach.

Wzbierają soki w roślinie.

◊ Wzbiera w kimś, w czyichś piersiach płacz, szloch, łkanie itp. «ktoś nie może powstrzymać łez, płaczu, szlochu, łkania»
3. książk. «głównie o pewnych częściach żywego organizmu: stać się pełnym jakiegoś płynu wytworzonego przez organizm, wypełnić się takim płynem, nabiec»

Oczy wezbrane łzami.

Piersi wezbrane pokarmem.

przen.

Głos wzbiera siłą, hardością.

Serce wzbiera radością, goryczą, bólem, współczuciem.

Śpiew wzbiera namiętnością, uczuciem.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • wezbrać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wzbierać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wzbierać — → wezbrać …   Słownik języka polskiego

  • wez- — (wes ) «to samo co wz (ws ), przedrostek występujący w niektórych czasownikach mających podstawę słowotwórczą zaczynającą się od grupy spółgłoskowej, np. wezbrać (wesprzeć, westchnąć); w obrębie koniugacji wymienia się z przedrostkiem wz (ws ),… …   Słownik języka polskiego

  • nabiec — a. nabiegnąć dk Vc, nabiecbiegnie, nabiecbiegł, nabiecgła, nabiecbiegły nabiegać ndk I, nabiecga, nabiecają «nabrzmieć, napełnić się, wypełnić się czym (np. krwią, sokami, łzami itp.); o krwi, sokach, łzach itp.: napłynąć, wypełnić, wezbrać» Oczy …   Słownik języka polskiego

  • nabrać — dk IX, nabraćbiorę, nabraćbierzesz, nabraćbierz, nabraćbrał, nabraćbrany nabierać ndk I, nabraćam, nabraćasz, nabraćają, nabraćaj, nabraćał, nabraćany 1. «ująć, chwycić coś na co lub w co; zagarnąć, zaczerpnąć» Nabrać wody do wiadra. Nabrać zupy… …   Słownik języka polskiego

  • narwać — dk IX, narwaćrwę, narwaćrwiesz, narwaćrwij, narwaćał, narwaćany narywać ndk I, narwaćwa, narwaćają, narwaćał 1. «rwąc zebrać, nagromadzić, nazbierać pewną ilość, liczbę czegoś; nazrywać, nawyrywać» Narwać kwiatów, jabłek, truskawek. 2. reg.… …   Słownik języka polskiego

  • przybrać — dk IX, przybraćbiorę, przybraćbierzesz, przybraćbierz, przybraćbrał, przybraćbrany przybierać ndk I, przybraćam, przybraćasz, przybraćają, przybraćaj, przybraćał, przybraćany 1. «zwykle o wodzie, rzece: podnieść się powyżej normalnego poziomu,… …   Słownik języka polskiego

  • wezbranie — n I rzecz. od wezbrać Wiosenne, powodziowe wezbrania rzek …   Słownik języka polskiego

  • wzdąć — dk Xc, wezdmę, wezdmiesz, wezdmij, wzdął, wzdęła, wzdęli, wzdęty, wzdąwszy wzdymać ndk I, wzdąćam, wzdąćasz, wzdąćają, wzdąćaj, wzdąćał, wzdąćany «dmąc napełnić coś powietrzem (lub innym gazem), sprawić, żeby to napęczniało, stało się wypukłe,… …   Słownik języka polskiego

  • wzbierać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, wzbieraća, wzbieraćają, wzbieraćany {{/stl 8}}– wezbrać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, wzbierze, wzbieraćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} w odniesieniu do wody, rzeki itp …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”