- widoczność
- ż V, DCMs. \widocznośćści, blm«możliwość widzenia w danej przestrzeni, w danych warunkach»
Dobra, słaba, zła widoczność.
Ograniczona widoczność.
Słownik języka polskiego . 2013.
widoczność
Look at other dictionaries:
widoczność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. widocznośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} możliwość widzenia w danych warunkach atmosferycznych i terenowych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dobra, zła, słaba, ograniczona widoczność. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pole — 1. Martwe pole «fragment jezdni niewidoczny dla kierowcy w danym momencie w żadnym z lusterek»: (...) pogorszeniu uległa widoczność do tyłu (zwiększyło się tzw. martwe pole). DD 16/02/2001. 2. Oddać komuś pole, ustąpić komuś pola «wycofać się z… … Słownik frazeologiczny
czysty — czyści, czystszy a. czyściejszy 1. «nie zabrudzony, wolny od zanieczyszczeń» Czysta bielizna. Czysty, świeży śnieg. Obrus czyściejszy od serwetek. ∆ Czysty papier «papier nie zapisany, nie zadrukowany» ◊ Być czystym «nie mieć na sumieniu nic… … Słownik języka polskiego
ćmić — ndk VIa, ćmię, ćmisz, ćmij, ćmił 1. ćmiony «osłabiać widoczność, przyciemniać, przyćmiewać, przesłaniać» Mgła ćmi słońce. Łzy ćmią oczy. Przesądy światło ćmiące. (Mickiewicz) ◊ Ćmi w oczach «traci się możność rozróżniania przedmiotów» 2. «palić… … Słownik języka polskiego
nieprzejrzysty — «nie dający się przejrzeć, nie przepuszczający światła, przesłaniający częściowo lub całkowicie widoczność; nieprzezroczysty, mętny» Nieprzejrzysta mgła, woda. Nieprzejrzysta zasłona. przen. «niewyraźny, niezrozumiały» Nieprzejrzysty rękopis,… … Słownik języka polskiego
ograniczony — ograniczonyczeni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. ograniczyć (p.) ograniczony w użyciu przym. 1. «zamknięty w szczupłych granicach, mający niewielki zakres; wąski, niewielki» Ograniczone możliwości, środki. Ograniczone pole działania.… … Słownik języka polskiego
przeciwmgłowy — «umożliwiający widoczność w czasie mgły» Oświetlenie przeciwmgłowe. Reflektory, światła przeciwmgłowe … Słownik języka polskiego
teren — m IV, D. u, Ms. terennie; lm M. y 1. «część powierzchni ziemi wraz z jej rzeźbą i pokryciem; miejsce występowania, zasięgu, odbywania się czegoś; obszar, okolica» Teren błotnisty, górzysty, pustynny, stepowy. Teren uprawny. Tereny lodowcowe,… … Słownik języka polskiego
zaćmić — dk VIa, zaćmiććmię, zaćmiććmisz, zaćmiććmij, zaćmiććmił, zaćmiććmiony zaćmiewać ndk I, zaćmićam, zaćmićasz, zaćmićają, zaćmićaj, zaćmićał, zaćmićany 1. «uczynić coś ciemnym, ciemniejszym, osłabić światło, blask czegoś, osłabić widoczność czegoś;… … Słownik języka polskiego
ćmić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, ćmię, ćmi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} palić się słabo; żarzyć się, tlić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Światełko ćmiło w oddali. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
