wrzenie

wrzenie
n I
1. rzecz. od wrzeć

Temperatura wrzenia.

2. «oznaki, objawy niezadowolenia, sprzeciwu, buntu, fermentu; wzburzenie»

Wśród zebranych zapanowało wrzenie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • wrzenie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. wrzeć. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} objawy niezadowolenia, buntu; wzburzenie : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ferment — m IV, D. u, Ms. fermentncie; lm M. y 1. «niepokój; wzburzenie, wrzenie» Kulturalny, polityczny, umysłowy ferment. Coś powoduje, rodzi, wywołuje ferment. 2. biol. chem. fermenty «białka o właściwościach biokatalitycznych, wytwarzane przez każdy… …   Słownik języka polskiego

  • ruchawka — ż III, CMs. ruchawkawce; lm D. ruchawkawek pot. «rozruchy, zamieszki, wrzenie» Uliczna ruchawka …   Słownik języka polskiego

  • wrzawa — ż IV, CMs. wrzawawie zwykle blm 1. «gwar zmieszanych głosów, dźwięków, rozmowy wielu osób, krzyki; hałas, zgiełk, harmider» Ogłuszająca wrzawa. Wrzawa walki. Wrzawa głosów. Wrzawa wybucha, rośnie, cichnie. W klasie panowała nieopisana wrzawa. 2.… …   Słownik języka polskiego

  • wzburzenie — n I 1. rzecz. od wzburzyć. 2. lm D. wzburzenieeń «stan podniecenia, zdenerwowania; niepokój, wrzenie, rozdrażnienie» Gwałtowne, wielkie wzburzenie. Nie móc opanować wzburzenia. Wzburzenie ogarnia kogoś. wzburzenie się rzecz. od wzburzyć się …   Słownik języka polskiego

  • zaburzenie — n I 1. rzecz. od zaburzyć. 2. lm D. zaburzenieeń zwykle w lm «zakłócenia, nieprawidłowości w działaniu, funkcjonowaniu czegoś; stan odbiegający od normy, zwłaszcza w czynnościach fizjologicznych organizmu» Zaburzenia hormonalne, psychiczne,… …   Słownik języka polskiego

  • zamieszki — blp, D. zamieszkiszek «rozruchy, niepokoje, wrzenie (wywołane zwykle buntem, przewrotem)» Zamieszki uliczne. Wywołać, stłumić zamieszki. Zamieszki na tle narodowościowym, rasowym …   Słownik języka polskiego

  • ferment — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. fermentncie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} niepokój (także twórczy), wrzenie, wzburzenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ferment społeczny, polityczny, kulturalny. Wywoływać… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wzburzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wzburzaćam, wzburzaća, wzburzaćają, wzburzaćany {{/stl 8}}– wzburzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, wzburzaćrzę, wzburzaćrzy, wzburzaćrzony rzad. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”