wstrząsnąć

wstrząsnąć
dk Va, \wstrząsnąćnę, \wstrząsnąćtrząśniesz, \wstrząsnąćtrząśnij, \wstrząsnąćnął, \wstrząsnąćnęła, \wstrząsnąćnęli, \wstrząsnąćtrząśnięty, \wstrząsnąćnąwszy - wstrząsać ndk I, \wstrząsnąćam, \wstrząsnąćasz, \wstrząsnąćają, \wstrząsnąćaj, \wstrząsnąćał, \wstrząsnąćany
1. «silnie, gwałtownie poruszyć czymś raz po raz, wprawić coś w drganie, spowodować drganie; potrząść, potrząsnąć»

Wstrząsnąć butelką.

Wstrząsać głową.

Wstrząsnąć lekarstwo przed użyciem.

Grzmot, huk wstrząsnął murami.

Detonacje wstrząsały powietrzem.

Ciałem jego wstrząsały dreszcze.

2. «spowodować silne wzruszenie, przejęcie się; silnie wzruszyć, przejąć»

Wstrząsnąć czyimś sumieniem, sercem.

Wstrząsnęła nim ta straszna wiadomość.

wstrząsnąć się - wstrząsać się «ulec silnemu drganiu, dygotaniu; zadrżeć, zadygotać, zachwiać się»

Wstrząsać się od zimna, ze strachu.

Wstrząsać się ze wstrętem, z odrazą.

Dom wstrząsnął się od wybuchu.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Look at other dictionaries:

  • wstrząsnąć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. wstrząsać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wstrząsać się – wstrząsnąć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} drżeć, dygotać, chwiać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chory wstrząsnął się na całym ciele. Mury wstrząsały się od wybuchów. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • wstrząsać — → wstrząsnąć …   Słownik języka polskiego

  • otrząsnąć — dk Va, otrząsnąćnę, otrząśniesz, otrząśnij, otrząsnąćnął, otrząsnąćnęła, otrząsnąćnęli, otrząśnięty, otrząsnąćnąwszy otrząść dk XI, otrzęsę, otrzęsiesz, otrząś a. otrzęś, otrząsł, otrząśli a. otrzęśli, otrzęsiony, otrząsłszy otrząsać ndk I,… …   Słownik języka polskiego

  • wstrząsać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wstrząsaćam, wstrząsaća, wstrząsaćają, wstrząsaćany {{/stl 8}}– wstrząsnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, wstrząsaćnę, wstrząsaćnie, wstrząsaćnij, wstrząsaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • poruszyć — dk VIb, poruszyćszę, poruszyćszysz, poruszyćrusz, poruszyćszył, poruszyćszony poruszać ndk I, poruszyćam, poruszyćasz, poruszyćają, poruszyćaj, poruszyćał, poruszyćany 1. «wyprowadzić z pierwotnego położenia, wprawić w ruch; ruszyć coś z miejsca» …   Słownik języka polskiego

  • potrząsnąć — dk Va, potrząsnąćnę, potrząsnąćtrząśniesz, potrząsnąćtrząśnij, potrząsnąćnął, potrząsnąćnęła, potrząsnąćnęli, potrząsnąćtrząśnięty, potrząsnąćnąwszy potrząsać ndk I, potrząsnąćam, potrząsnąćasz, potrząsnąćają, potrząsnąćaj, potrząsnąćał,… …   Słownik języka polskiego

  • sumienie — n I; lm D. sumienieeń «właściwość psychiczna, zdolność pozwalająca odpowiednio oceniać własne postępowanie jako zgodne lub niezgodne z przyjętymi normami etycznymi; świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny, postępowanie» Czułe,… …   Słownik języka polskiego

  • użycie — n I 1. rzecz. od użyć Wstrząsnąć (lekarstwo) przed użyciem. Coś jest przeznaczone do jednorazowego użycia. Imiesłów w użyciu przymiotnikowym. 2. «stosowanie czegoś, posługiwanie się czymś» Sposób użycia leku. Coś jest łatwe, proste, przyjemne,… …   Słownik języka polskiego

  • ws- — «przedrostek występujący przed spółgłoskami bezdźwięcznymi, tworzący czasowniki pochodne, uwydatniający początek, intensyfikację lub doprowadzenie do skutku tego, co oznacza czasownik podstawowy, np. wspiąć (się), wspomóc, wstrząsnąć, wstrzymać,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”