wyczerpać

dk IX, \wyczerpaćpię, \wyczerpaćpiesz, \wyczerpaćczerp, \wyczerpaćał, \wyczerpaćany - wyczerpywać ndk VIIIa, \wyczerpaćpuję, \wyczerpaćpujesz, \wyczerpaćpuj, \wyczerpaćywał, \wyczerpaćywany

1. «czerpiąc czymś wybrać, wydobyć do końca płyn lub ciało sypkie»

Wyczerpać wodę z łodzi, ze studni.

2. «opróżnić coś, ogołocić z czegoś, wyeksploatować»

Wyczerpać zapasy węgla, żywności.

∆ Wyczerpany nakład, wyczerpane wydanie książki «nakład, wydanie książki, której wszystkie egzemplarze zostały rozkupione przez czytelników»

◊ Wyczerpać zagadnienie, temat, rozmowę «powiedzieć już wszystko o danym zagadnieniu, na dany temat, zakończyć mówienie o czymś»

◊ Coś czegoś nie wyczerpuje (np. sprawy, zagadnienia) «coś jest tylko częścią pewnej całości»

3. «spowodować osłabienie, spadek, utratę sił; wycieńczyć, osłabić fizycznie lub psychicznie»

Wyczerpująca praca, kuracja.

Długie leżenie wyczerpało ją.

Był wyczerpany nerwowo.

wyczerpać się - wyczerpywać się

1. «zostać wyczerpanym, zużytym, skończyć się, zbraknąć»

Wyczerpały się oszczędności.

Wyczerpały się zapasy cukru.

Baterie się wyczerpały.

◊ Wyczerpała się czyjaś cierpliwość «ktoś stracił cierpliwość, zdenerwował się, zniecierpliwił»

2. «stać się słabym, osłabnąć, zmęczyć się»

Wyczerpać się długim marszem.