Wydrążyć wiśnie, śliwki.
Wydrążony pień drzewa.
Słownik języka polskiego . 2013.
wydrążyć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wydrążać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pożłobić — dk VIa, pożłobićbię, pożłobićbisz, pożłobićłób, pożłobićbił, pożłobićbiony «żłobiąc wykonać wiele rowków, wgłębień; wydrążyć, wyżłobić» Woda pożłobiła bruzdy w skale … Słownik języka polskiego
przebić — dk Xa, przebićbiję, przebićbijesz, przebićbij, przebićbił, przebićbity przebijać ndk I, przebićam, przebićasz, przebićają, przebićaj, przebićał, przebićany 1. «przekłuć coś czymś ostrym, spiczastym; przedziurawić» Przebić sobie nogę, rękę… … Słownik języka polskiego
wydłubać — dk IX, wydłubaćbię, wydłubaćbiesz, wydłubaćdłub, wydłubaćał, wydłubaćany wydłubywać ndk VIIIa, wydłubaćbuję, wydłubaćbujesz, wydłubaćbuj, wydłubaćywał, wydłubaćywany 1. «dłubiąc wydostać, wygrzebać, wyjąć, wybrać» Wydłubywać rodzynki z ciasta. 2 … Słownik języka polskiego
wydrążenie — n I 1. rzecz. od wydrążyć. 2. lm D. wydrążenieeń «miejsce wydrążone; wgłębienie, zagłębienie» Wydrążenie w murze, drzewie … Słownik języka polskiego
wygryźć — dk XI, wygryźćgryzę, wygryźćgryziesz, wygryźćgryź, wygryźćgryzł, wygryźćgryzła, wygryźćgryźli, wygryźćgryziony wygryzać ndk I, wygryźćam, wygryźćasz, wygryźćają, wygryźćaj, wygryźćał, wygryźćany 1. «gryząc wyjeść coś (z czegoś), wydrążyć wnętrze… … Słownik języka polskiego
wykuć — dk Xa, wykućkuję, wykućkujesz, wykućkuj, wykućkuł, wykućkuty wykuwać ndk I, wykućam, wykućasz, wykućają, wykućaj, wykućał, wykućany 1. «kując zrobić, uformować coś» Wykuć zbroję. Misy, dzbany wykute z brązu. 2. «kując, krusząc (np. skałę, kamień) … Słownik języka polskiego
wymyć — dk Xa, wymyćmyję, wymyćmyjesz, wymyćmyj, wymyćmył, wymyćmyty wymywać ndk I, wymyćam, wymyćasz, wymyćają, wymyćaj, wymyćał, wymyćany 1. tylko dk «myjąc doprowadzić do stanu czystości; umyć» Wymyć ręce. Czysto wymyte szyby. Wymyć starannie podłogę … Słownik języka polskiego
wypalić — dk VIa, wypalićlę, wypalićlisz, wypalićpal, wypalićlił, wypalićlony wypalać ndk I, wypalićam, wypalićasz, wypalićają, wypalićaj, wypalićał, wypalićany 1. «zniszczyć coś ogniem, żarem, wysoką temperaturą; spalić do ostatka; także: paląc wydrążyć»… … Słownik języka polskiego
wywiercić — dk VIa, wywiercićcę, wywiercićcisz, wywiercićwierć, wywiercićcił, wywiercićcony wywiercać ndk I, wywiercićam, wywiercićasz, wywiercićają, wywiercićaj, wywiercićał, wywiercićany «świdrując, wiercąc w czymś zrobić otwór; wydrążyć, wyborować»… … Słownik języka polskiego
