Ktoś wszechstronnie wykształcony.
Gruntownie, starannie wykształcony humanista.
Słownik języka polskiego . 2013.
wykształcony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, wykształconyceni {{/stl 8}}{{stl 7}} o człowieku: mający zasób wiedzy większy niż przeciętnie spotykany; taki, który ukończył szkołę ponadpodstawową, a zwłaszcza wyższą uczelnię : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeciętnie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rzecz — 1. Brać się, wziąć się do rzeczy «przystępować, przystąpić do jakiejś pracy, zaczynać, zacząć działać»: „Chłopaki” ostro wzięli się do rzeczy. Najwyższy złapał „drugiego” za głowę i podniósł na wysokość pół metra. W tym czasie inny wskoczył na… … Słownik frazeologiczny
słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… … Słownik frazeologiczny
towarzyszka — życia, dozgonna towarzyszka (życia) «żona, małżonka; także: kobieta pozostająca z danym mężczyzną w długoletnim związku»: (...) to był porządny wykształcony człowiek... ceniony pedagog, wychowawca młodzieży, działacz. No i co? zostawił swoją… … Słownik frazeologiczny
bebop — [wym. bibop] m IV, D. u, Ms. beboppie, blm muz. «styl dżezowy w muzyce, wykształcony na początku lat czterdziestych XX w. na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych; muzyka w tym stylu» ‹ang.› … Słownik języka polskiego
bywały — bywałyali «taki, który dużo podróżował, przebywał gdzieś, znający świat; rzadziej: doświadczony, obyty» Był to człowiek bywały, wykształcony. Uchodził za bywałego w świecie, za granicą … Słownik języka polskiego
człowiek — m III, DB. a, W. u a. (podniośle) człowiekecze, N. człowiekkiem; lm p. ludzie 1. «Homo sapiens, istota żywa z rodziny człowiekowatych, z rzędu naczelnych wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna… … Słownik języka polskiego
ćwierćinteligent — m IV, DB. a, Ms. ćwierćinteligentncie; lm M. ćwierćinteligentnci, DB. ów pogard. «człowiek mało wykształcony, którego nie można zaliczyć do inteligencji» … Słownik języka polskiego
fachowo — 1. «w zakresie fachu, pod względem fachowym» Fachowo uzdolniony, wykształcony. 2. «z fachową znajomością rzeczy» Oceniać fachowo budowę. Szyć fachowo. Wykonać coś fachowo … Słownik języka polskiego
gruntownie — gruntownieej przysłów. od gruntowny Gruntownie wykształcony. Zmienić coś gruntownie … Słownik języka polskiego
