- wypływać
- ndk I, \wypływaćam, \wypływaćasz, \wypływaćają, \wypływaćaj, \wypływaćał1. forma ndk czas. wypłynąć (p.)2. «o wodach bieżących: brać początek, mieć źródło gdzieś»
Wisła wypływa z gór.
Słownik języka polskiego . 2013.
wypływać
Look at other dictionaries:
wypływać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wypływaćam, wypływaća, wypływaćają {{/stl 8}}– wypłynąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, wypływaćnę, wypływaćnie, wypływaćpłyń, wypływaćnął, wypływaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wypływać – wypłynąć na powierzchnię — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o jakiejś osobie: stać się znanym, sławnym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kowalski jeszcze kiedyś wypłynie na powierzchnię. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wypływać — Wypłynąć na powierzchnię zob. powierzchnia 2. Wypłynąć na szerokie wody zob. woda 10 … Słownik frazeologiczny
wypłynąć — dk Vb, wypłynąćnę, wypłynąćniesz, wypłynąćpłyń, wypłynąćnął, wypłynąćnęła, wypłynąćnęli, wypłynąćnąwszy wypływać ndk I, wypłynąćam, wypłynąćasz, wypłynąćają, wypłynąćaj, wypłynąćał 1. «płynąc wydostać się na wolne, przestronne miejsce, na… … Słownik języka polskiego
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
sączyć — ndk VIb, sączyćczę, sączyćczysz, sącz, sączyćczył, sączyćczony 1. «pić powoli, po trochu; wysączać» Sączyć wino z kielicha. Sączyć napój przez słomkę. 2. «powoli, po trochu wlewać gdzieś jakiś płyn» Sączyć wino do kieliszków. 3. «wydzielać jakąś… … Słownik języka polskiego
strzykać — ndk I, strzykaćam, strzykaćasz, strzykaćają, strzykaćaj, strzykaćał strzyknąć dk Va, strzykaćnę, strzykaćniesz, strzykaćnij, strzykaćnął, strzykaćnęła, strzykaćnęli, strzykaćnąwszy 1. «wyciekać, wypływać małym, lecz silnym strumieniem; tryskać;… … Słownik języka polskiego
ślinić — dk VIa, ślinićnię, ślinićnisz, śliń, ślinićnił, ślinićniony «zwilżać śliną» Ślinił palec przy odwracaniu kartek. ślinić się «wydzielać ślinę pozwalając jej wypływać z ust (u zwierząt z pyska)» Niemowlę śliniło się. Ślinić się przy jedzeniu … Słownik języka polskiego
tryskać — ndk I, tryskaćam, tryskaćasz, tryskaćają, tryskaćaj, tryskaćał trysnąć dk Va, tryskaćnę, tryśniesz, tryśnij, tryskaćnął, tryskaćnęła, tryskaćnąwszy «o płynach lub substancjach mało spoistych: wypływać, wydobywać się skądś z siłą, gwałtownie,… … Słownik języka polskiego
woda — ż IV, CMs. wodzie; lm D. wód 1. «tlenek wodoru, ciecz bezbarwna, bez zapachu i smaku, rozpowszechniona w przyrodzie; niezbędny składnik organizmów żywych» Brudna, czysta, mętna, przezroczysta woda. Ciepła, gorąca, zimna woda. Woda pitna,… … Słownik języka polskiego
