Wzajemna wyrozumiałość małżonków.
Wyrozumiałość dla błędów młodości.
Wyrozumiałość w sądzeniu.
Odnosić się do kogoś z wyrozumiałością.
Mieć wyrozumiałość dla kogoś, czegoś.
Okazywać wyrozumiałość komuś a. dla kogoś.
Słownik języka polskiego . 2013.
wyrozumiałość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. wyrozumiałośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} pobłażliwość; łagodność w ocenie innych, skłonność do wybaczania ludziom ich błędów; pobłażliwość; bycie wyrozumiałym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podchodzić z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
granica — 1. Bez granic a) «niedający się ogarnąć, niemający miary; bezgraniczny, nieskończony, ogromny, wielki»: Słowa gniewnego nie rzekł. Ani w spojrzeniu jego nie było gniewu, tylko gorycz zawodu i zdumienie bez granic. T. Parnicki, Orły. b)… … Słownik frazeologiczny
serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… … Słownik frazeologiczny
wiara — 1. Człowiek (ludzie) małej wiary «o kimś wierzącym w sposób powierzchowny»: Nie wyrzekajcie się Boga, ludzie małej wiary, nie czcijcie fałszywych proroków i bałwanów, bo On odwróci się od was. P. Huelle, Weiser. 2. Dać czemuś wiarę «uwierzyć w… … Słownik frazeologiczny
apelować — ndk IV, apelowaćluję, apelowaćlujesz, apelowaćluj, apelowaćował, apelowaćowany 1. «zwracać się z odezwą, z apelem do kogoś; odwoływać się» Apelować do kogoś o wyrozumiałość. Apelować do czyjejś dobroci, lojalności. Apelować do społeczeństwa. 2.… … Słownik języka polskiego
nerw — m IV, D. u, Ms. nerwwie; lm M. y 1. «splot włókien o różnej grubości i długości, okrytych wspólną otoczką, przewodzących bodźce czuciowe i ruchowe» Nerw twarzowy, wzrokowy, słuchowy. Porażenie, zapalenie, paraliż nerwu, nerwów. ∆ Nerw błędny… … Słownik języka polskiego
pobłażanie — n I 1. rzecz. od pobłażać. 2. «wyrozumiałość, tolerancja; pobłażliwość» Mieć dla kogoś pobłażanie. Okazywać pobłażanie dla czyichś słabostek. Karać surowo, bez pobłażania. Uśmiechnąć się z pobłażaniem. Coś nie zasługuje na pobłażanie … Słownik języka polskiego
pobłażliwość — ż V, DCMs. pobłażliwośćści, blm «wyrozumiałość dla czyichś błędów, dla czyjegoś niewłaściwego postępowania; pobłażanie» Przestępca nie zasługujący na pobłażliwość. Okazać pobłażliwość. Był łagodny, pełen pobłażliwości. Potraktował jego wybryki z… … Słownik języka polskiego
przecenić — dk VIa, przecenićnię, przecenićnisz, przecenićceń, przecenićnił, przecenićniony przeceniać ndk I, przecenićam, przecenićasz, przecenićają, przecenićaj, przecenićał, przecenićany 1. «ocenić zbyt wysoko, przyznać komuś lub czemuś większe znaczenie… … Słownik języka polskiego
tolerancja — ż I, DCMs. tolerancjacji, blm 1. «uznawanie czyichś poglądów, wierzeń, upodobań, czyjegoś postępowania, różniących się od własnych; wyrozumiałość» Tolerancja religijna. Tolerancja wobec uczniów, młodszych kolegów. Okazywać daleko idącą tolerancję … Słownik języka polskiego
