wyróżnić

wyróżnić
dk VIa, \wyróżnićnię, \wyróżnićnisz, \wyróżnićnij, \wyróżnićnił, \wyróżnićniony - wyróżniać ndk I, \wyróżnićam, \wyróżnićasz, \wyróżnićają, \wyróżnićaj, \wyróżnićał, \wyróżnićany
1. «dać komuś, czemuś pierwszeństwo, zwrócić na kogoś, na coś szczególną uwagę, obdarzyć kogoś szczególnymi względami»

Nie wyróżniać żadnego ze swoich dzieci.

2. «zaznaczyć różnicę, odróżnić, wyodrębnić»

Elementy wyróżniające poezję romantyczną.

wyróżnić się - wyróżniać się częściej ndk «okazywać się innym od otoczenia; odróżniać się czymś, wyodrębniać się»

Wyróżniać się żywością umysłu.

Wyróżniać się spośród (wśród) kolegów zdolnościami.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • wyróżniać się – wyróżnić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} odznaczać się czymś szczególnym, odróżniać się czymś (zwykle pozytywnym) od innych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyróżniać się ubiorem, grzecznością, urodą. Wyróżniał się wśród gości wykwintnymi manierami. Wyróżniać się w nauce.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • motyw — m IV, D. u, Ms. motywwie; lm M. y 1. zwykle w lm «czynniki wewnętrzne natury psychicznej i fizjologicznej, świadome lub nieświadome, skłaniające do określonego działania; pobudki, powody; uzasadnienie postępowania lub rozumowania» Motyw zbrodni.… …   Słownik języka polskiego

  • wyróżnienie — n I 1. rzecz. od wyróżnić. 2. lm D. wyróżnienieeń «dyplom, suma pieniężna itp. stanowiące nagrodę, będące formą wyrażenia uznania za dobre wyniki, osiągnięcia w pracy, w zawodach sportowych itp.» Wyróżnienie pieniężne. Dostać, otrzymać, przyznać… …   Słownik języka polskiego

  • cecha — ż III, CMs. cesze; lm D. cech 1. «element odróżniający lub charakteryzujący pod jakimś względem istoty lub przedmioty, ich czynności i stany, oraz procesy i zjawiska zachodzące w otaczającej rzeczywistości; właściwość, rys, znamię» Cecha… …   Słownik języka polskiego

  • dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …   Słownik języka polskiego

  • forma — ż IV, CMs. formamie; lm D. form 1. «zewnętrzny kształt, postać, wygląd czego» Dziwne, fantastyczne formy. Nadać formę czemuś. 2. «układ skoordynowanych elementów; struktura, ustrój; przejaw, odmiana» Formy prawne, sądowe. Różne formy świata… …   Słownik języka polskiego

  • nagrodzić — dk VIa, nagrodzićdzę, nagrodzićdzisz, nagrodzićgrodź (nagrodzićgródź), nagrodzićdził, nagrodzićdzony nagradzać ndk I, nagrodzićam, nagrodzićasz, nagrodzićają, nagrodzićaj, nagrodzićał, nagrodzićany 1. «dać nagrodę, wyróżnić przez przyznanie… …   Słownik języka polskiego

  • odznaczyć — [wym. od znaczyć] dk VIb, odznaczyćczę, odznaczyćczysz, odznaczyćznacz, odznaczyćczył, odznaczyćczony odznaczać [wym. od znaczać] ndk I, odznaczyćam, odznaczyćasz, odznaczyćają, odznaczyćaj, odznaczyćał, odznaczyćany 1. «wyróżnić spośród innych… …   Słownik języka polskiego

  • poznakować — dk IV, poznakowaćkuję, poznakowaćkujesz, poznakowaćkuj, poznakowaćował, poznakowaćowany «opatrzyć znakami, wyróżnić wiele czegoś za pomocą znaków» Poznakować bydło. Poznakować szlaki turystyczne …   Słownik języka polskiego

  • rozwojowy — 1. «dotyczący rozwoju jako procesu przeobrażeń, zmian zachodzących w różnych dziedzinach, polegający na rozwoju» Fazy rozwojowe. Proces rozwojowy. Perspektywy rozwojowe. ∆ środ. Małżeństwo rozwojowe «młode małżeństwo, które może mieć dzieci» 2.… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”