wyzyskać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wyzyskiwać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyzyskiwać — → wyzyskać … Słownik języka polskiego
zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film … Słownik języka polskiego
wyzyskiwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, wyzyskiwaćkuję, wyzyskiwaćkuje, wyzyskiwaćany {{/stl 8}}– wyzyskać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, wyzyskiwaćam, wyzyskiwaća, wyzyskiwaćają, wyzyskiwaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skóra — 1. Czuć, poczuć, wyczuć coś przez skórę «przeczuwać, przeczuć coś, mieć intuicję, że coś się stanie»: Pora oczekiwania – czuł to przez skórę – dobiegała końca. Nadchodził czas akcji. Andrzej Zbych, Stawka. 2. pot. Dać komuś w skórę «zbić kogoś,… … Słownik frazeologiczny
kasza — ż II, DCMs. kaszaszy; lm D. kasz «ziarna zbożowe oczyszczone i łuszczone, grubo zmielone lub utłuczone, czasem całe (np. kasza gryczana); krupy, potrawa z tych ziaren» Kasza gryczana, jęczmienna, jaglana, krakowska, kukurydziana, owsiana,… … Słownik języka polskiego
obłupić — dk VIa, obłupićpię, obłupićpisz, obłupićłup, obłupićpił, obłupićpiony rzad. obłupiać ndk I, obłupićam, obłupićasz, obłupićają, obłupićaj, obłupićał, obłupićany 1. → obłupać ◊ Obłupić kogoś ze skóry «wyzyskać kogoś pod względem materialnym, zabrać … Słownik języka polskiego
ostatni — 1. «znajdujący się na końcu; kończący jakiś cykl, szereg, jakąś serię itp.; taki, po którym nie będzie innego» Ostatni z rodu. Ostatni szereg. Ostatni seans. Ostatni pociąg. Ostatnie egzemplarze książki. ∆ praw. Ostatnia instancja «instancja… … Słownik języka polskiego
skorzystać — dk I, skorzystaćam, skorzystaćasz, skorzystaćają, skorzystaćaj, skorzystaćał «odnieść korzyść, pożytek z czegoś; użyć czegoś, posłużyć się czymś, wyzyskać coś» Skorzystać z okazji, ze sposobności, z pozwolenia. Skorzystać z czyjegoś doświadczenia … Słownik języka polskiego
sposobność — ż V, DCMs. sposobnośćści zwykle blm «sprzyjająca okoliczność, okazja do czegoś, odpowiednia chwila» Dobra, doskonała, pożądana sposobność. Każda, lada, najbliższa, następna, niejedna sposobność. Stracona sposobność. Sposobność ucieczki, spotkania … Słownik języka polskiego
