zaakcentować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}akcentować {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
podkreślić — dk VIa, podkreślićlę, podkreślićlisz, podkreślićkreśl, podkreślićlił, podkreślićlony podkreślać ndk I, podkreślićam, podkreślićasz, podkreślićają, podkreślićaj, podkreślićał, podkreślićany 1. «narysować, przeciągnąć kreskę, linię pod czymś»… … Słownik języka polskiego
położyć — dk VIb, położyćżę, położyćżysz, położyćłóż, położyćżył, położyćżony 1. «umieścić coś na czymś, zwykle poziomo, na płask; kładąc oprzeć coś na czymś» Położyć chleb na stole. Położyć dłonie na klawiszach. Położyć rękę na sercu, palec na ustach.… … Słownik języka polskiego
przerysować — dk IV, przerysowaćsuję, przerysowaćsujesz, przerysowaćsuj, przerysowaćował, przerysowaćowany przerysowywać ndk VIIIa, przerysowaćowuję, przerysowaćowujesz, przerysowaćowuj, przerysowaćywał, przerysowaćywany «narysować rysunek powtórnie albo… … Słownik języka polskiego
ton — I m IV, D. u, Ms. tonnie; lm M. y 1. fiz. muz. «dźwięk wywołany przez drgania harmoniczne proste jakiegoś źródła dźwięku; potocznie w lm: melodia, dźwięki czegoś, jakiegoś instrumentu» Spiżowe tony dzwonów. Tony skrzypiec, fortepianu. Tony muzyki … Słownik języka polskiego
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
wyakcentować — dk IV, wyakcentowaćtuję, wyakcentowaćtujesz, wyakcentowaćtuj, wyakcentowaćował, wyakcentowaćowany «położyć nacisk na coś, zwrócić na coś uwagę; podkreślić, uwydatnić pewne elementy w jakiejś całości; zaakcentować» Wyakcentować wątek miłosny w… … Słownik języka polskiego
wypunktować — ndk IV, wypunktowaćtuję, wypunktowaćtujesz, wypunktowaćtuj, wypunktowaćował, wypunktowaćowany 1. «wykonując jakiś utwór, pisząc lub mówiąc o czymś podkreślić ważne momenty, zaakcentować coś w celu wywołania zamierzonego efektu» Wypunktować… … Słownik języka polskiego
za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… … Słownik języka polskiego
zaznaczyć — dk VIb, zaznaczyćczę, zaznaczyćczysz, zaznaczyćznacz, zaznaczyćczył, zaznaczyćczony zaznaczać ndk I, zaznaczyćam, zaznaczyćasz, zaznaczyćają, zaznaczyćaj, zaznaczyćał, zaznaczyćany 1. «zrobić, postawić na czymś znak; naznaczyć, oznaczyć»… … Słownik języka polskiego
