zadomowić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zadomowić sięwię się, zadomowić sięwi się, zadomowić sięmów się {{/stl 8}}{{stl 7}} przyzwyczaić się do jakiegoś miejsca; poczuć się gdzieś swojsko, swobodnie, jak domownik : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zadomowić się w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zadamawiać się — → zadomowić się … Słownik języka polskiego
rozgościć się — dk VIa, rozgościć sięgoszczę się, rozgościć sięcisz się, rozgościć sięgość się, rozgościć sięcił się rzad. rozgaszczać się ndk I, rozgościć sięam się, rozgościć sięasz się, rozgościć sięają się, rozgościć sięaj się, rozgościć sięał się «będąc w… … Słownik języka polskiego
czuć — ndk Xa, czuję, czujesz, czuj, czuł, rzad. czuty 1. «doznawać wrażeń zmysłowych» Czuć chłód, wilgoć, zapach. Czuć ból, głód, pragnienie. Czuł, jak mu serce bije, jak krew uderza do głowy. ◊ Nie czuć nóg, rąk «mieć zmęczone nogi, ręce; być bardzo… … Słownik języka polskiego
za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… … Słownik języka polskiego
rozgospodarować — dk IV, rozgospodarowaćruję, rozgospodarowaćrujesz, rozgospodarowaćruj, rozgospodarowaćował, rozgospodarowaćowany rozgospodarowywać ndk VIIIa, rozgospodarowaćowuję, rozgospodarowaćowujesz, rozgospodarowaćowuj, rozgospodarowaćywał,… … Słownik języka polskiego
korzeń — 1. Wyrwać coś z korzeniami «usunąć coś, zniszczyć całkowicie, zupełnie, doszczętnie»: O, włamania nawet nie było, kłódka wisi, jak trzeba. – Ale daszek ktoś wyrwał. Z korzeniami, psiakrew, wyrwał. P. Siemion, Łąki. W zakończeniu autor zamieszcza… … Słownik frazeologiczny
korzeń — m I, D. korzeńenia; lm M. korzeńenie, D. korzeńni 1. «bezlistny organ roślin naczyniowych, rosnący zwykle pod powierzchnią ziemi; służy roślinie do pobierania wody i soli mineralnych oraz umocowuje ją w glebie» Korzeń główny. Korzenie boczne,… … Słownik języka polskiego
