zadziwić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zadziwiać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zadziwiać — → zadziwić … Słownik języka polskiego
zadziwiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zadziwiaćam, zadziwiaća, zadziwiaćają, zadziwiaćany {{/stl 8}}– zadziwić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zadziwiaćwię, zadziwiaćwi, zadziwiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 7}} wywoływać podziw lub zdziwienie; zdumiewać :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
szeroko — szerzej 1. «na określony wymiar w poprzek» Szeroko na centymetr, na dłoń. 2. «na dużą odległość w poprzek; rozlegle wszerz» Szeroko płynąca rzeka. Szeroko rozstawić nogi. Pas łąk ciągnie się szeroko. ∆ Otworzyć coś, np. bramę, drzwi, okno itp.… … Słownik języka polskiego
uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… … Słownik języka polskiego
zadziwiająco — przysłów. od zadziwiający (p. zadziwić) Zadziwiająco odważny. Zachowywał się zadziwiająco grzecznie … Słownik języka polskiego
zaskoczyć — dk VIb, zaskoczyćczę, zaskoczyćczysz, zaskoczyćskocz, zaskoczyćczył, zaskoczyćczony zaskakiwać ndk VIIIb, zaskoczyćkuję, zaskoczyćkujesz, zaskoczyćkuj, zaskoczyćiwał, zaskoczyćiwany 1. «napaść niespodziewanie na nie przygotowanego do obrony;… … Słownik języka polskiego
zastrzelić — dk VIa, zastrzelićlę, zastrzelićlisz, zastrzelićstrzel, zastrzelićlił, zastrzelićlony «strzeliwszy pozbawić kogoś, coś życia; zabić strzałem» Zastrzelić kogoś w pojedynku. Zastrzelić zwierzę. przen. pot. «wprawić kogoś w zdumienie; zaskoczyć,… … Słownik języka polskiego
zaszokować — dk IV, zaszokowaćkuję, zaszokowaćkujesz, zaszokowaćkuj, zaszokowaćował, zaszokowaćowany «bardzo kogoś zaskoczyć, zadziwić, zgorszyć czymś» Zaszokować kogoś swoim wyglądem, zachowaniem. Zaszokować kogoś jakąś wiadomością … Słownik języka polskiego
zdumieć — dk III, zdumiećeję, zdumiećejesz, zdumiećej, zdumiećmiał, zdumiećeli, zdumiećmiały, zdumiećmiali zdumiewać ndk I, zdumiećam, zdumiećasz, zdumiećają, zdumiećaj, zdumiećał «zaskoczyć, zadziwić» Zdumiał wszystkich swoją erudycją. Zdumiewasz mnie… … Słownik języka polskiego
