Zastrzelić kogoś w pojedynku.
Zastrzelić zwierzę.
Zastrzelił go tą wiadomością.
Zastrzelił się z rozpaczy.
Słownik języka polskiego . 2013.
zastrzelić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zastrzelićlę, zastrzelićli, zastrzelićlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} strzelając, zabić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szaleniec zastrzelił dwanaście osób. Zastrzelić niedźwiedzia.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zastrzelić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} strzelając do siebie, odebrać sobie życie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zastrzelić się z rozpaczy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kropnąć — dk Va, kropnąćnę, kropnąćniesz, kropnąćnij, kropnąćnął, kropnąćnęła, kropnąćnęli, kropnąćnięty, kropnąćnąwszy 1. forma dk czas. kropić (p.) 2. pot. «cisnąć, rzucić, rąbnąć» Kropnął czapkę na podłogę. 3. pot. «zastrzelić, zabić kogoś, coś»… … Słownik języka polskiego
nic — 1. Być niczym «nie mieć znaczenia, nie odgrywać żadnej roli»: (...) stał przed nim w postawie zasadniczej i myślał, że wobec niego jest niczym, pionkiem, którego w każdej chwili można wysłać na front wschodni albo zastrzelić w piwnicy. Andrzej… … Słownik frazeologiczny
czapa — ż IV, CMs. czapapie; lm D. czap zgr. od czapka Spadająca na oczy czapa. ◊ pot. Dostać w czapę «zostać zastrzelonym, rozstrzelanym» ◊ Dać w czapę «zastrzelić, rozstrzelać» … Słownik języka polskiego
łeb — m IV, D. łba, C. łbu, Ms. łbie; lm M. łby 1. «głowa zwierzęcia, szczególnie dużego» Łeb konia, krowy. ∆ Kocie łby «bruk ułożony z okrągłych, nietłuczonych kamieni» □ Koń ma duży łeb, niech się martwi. 2. «pogardliwie, rubasznie lub potocznie o… … Słownik języka polskiego
odstrzelić — dk VIa, odstrzelićlę, odstrzelićlisz, odstrzelićstrzel, odstrzelićlił, odstrzelićlony odstrzeliwać ndk VIIIb, odstrzelićwuję, odstrzelićwujesz, odstrzelićwuj, odstrzelićiwał, odstrzelićiwany 1. «oderwać coś za pomocą strzału» Odstrzelić skrzydło… … Słownik języka polskiego
powystrzelać — dk I, powystrzelaćam, powystrzelaćasz, powystrzelaćają, powystrzelaćaj, powystrzelaćał, powystrzelaćany 1. «strzelając zużyć wiele czegoś, wystrzelić kolejno» Powystrzelać wszystkie naboje, pociski. 2. «wystrzelać, zastrzelić wielu, jednego po… … Słownik języka polskiego
stuknąć — dk Va, stuknąćnę, stuknąćniesz, stuknąćnij, stuknąćnął, stuknąćnęła, stuknąćnęli, stuknąćnąwszy, stuknąćnięty 1. forma dk czas. stukać (p.) 2. pot. «uderzyć kogoś; uderzyć w coś, o coś; walnąć» Tramwaj go stuknął. Samochód stuknął w latarnię. ◊… … Słownik języka polskiego
trzaskać — ndk I, trzaskaćam, trzaskaćasz, trzaskaćają, trzaskaćaj, trzaskaćał trzasnąć dk Va, trzaskaćnę, trzaśniesz, trzaśnij, trzaskaćnął (trzasł), trzaskaćnęła (trzasła), trzaskaćnęli, trzaśnięty, trzaskaćnąwszy 1. «uderzać gwałtownie, z siłą w coś, o… … Słownik języka polskiego
