zaskoczyć

zaskoczyć
dk VIb, \zaskoczyćczę, \zaskoczyćczysz, \zaskoczyćskocz, \zaskoczyćczył, \zaskoczyćczony - zaskakiwać ndk VIIIb, \zaskoczyćkuję, \zaskoczyćkujesz, \zaskoczyćkuj, \zaskoczyćiwał, \zaskoczyćiwany
1. «napaść niespodziewanie na nie przygotowanego do obrony; wypaść skądś nieoczekiwanie, znienacka na kogoś»

Zaskoczyć wojska nieprzyjacielskie.

2. «o sytuacjach, zjawiskach itp.: zdarzyć się, wystąpić nieoczekiwanie dla kogoś, nagle, w nieodpowiednim momencie»

Wojna zaskoczyła ją na wsi.

Burza zaskoczyła ich w lesie.

◊ Śmierć kogoś zaskoczyła «ktoś umarł nagle, niespodziewanie»
3. «wprawić kogoś w zakłopotanie czymś niespodziewanym; zadziwić kogoś»

Zaskoczyć kogoś niedyskretnym pytaniem.

Zaskakiwał wszystkich swoją pewnością siebie.

4. «o elementach mechanizmów, urządzeń: trafić, wpaść we właściwy otwór, zaczepić za coś w odpowiednim miejscu»

Zamek zaskoczył.

◊ Silnik zaskoczył «silnik zaczął pracować»

Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • zaskoczyć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zaskakiwać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zaskoczyć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, zaskoczyćczę, zaskoczyćczy, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} nagle coś zrozumieć,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zaskakiwać — → zaskoczyć …   Słownik języka polskiego

  • zbić kogoś z pantałyku — Zaskoczyć kogoś (i odkryć czyjeś nieprzygotowanie), zwłaszcza zadając kłopotliwe lub trudne pytania Eng. To surprise someone immensely; to catch a person unprepared, especially by asking embarassing or difficult questions …   Słownik Polskiego slangu

  • zbić kogoś z tropu — Zaskoczyć kogoś (i odkryć czyjeś nieprzygotowanie), zwłaszcza zadając kłopotliwe lub trudne pytania Eng. To surprise someone immensely; to catch a person unprepared, especially by asking embarassing or difficult questions …   Słownik Polskiego slangu

  • fakt — 1. Fakt dokonany «zdarzenie, sytuacja, które już zaistniały i nie można ich zmienić»: Wschodnią granicę Polski chciał Dmowski uregulować przy pomocy polityki faktów dokonanych. DzN 1 2/1981. 2. Fakt faktem; to fakt «istotnie, rzeczywiście, tak… …   Słownik frazeologiczny

  • numer — 1. Coś, ktoś numer jeden «coś najważniejszego, ktoś najważniejszy»: Rośnie zainteresowanie zdrową żywnością, a odchudzanie od lat jest tematem numer jeden wśród kobiet i coraz częściej mężczyzn. Cosm 3/2000. Postanowiła być numerem jeden w… …   Słownik frazeologiczny

  • świat — 1. Błagać, prosić na wszystko w świecie «usilnie, natarczywie prosić o coś» 2. Być komuś, stać się dla kogoś całym światem; przesłonić komuś (cały) świat «być, stać się jedynym przedmiotem czyichś zainteresowań, uczuć»: (...) Nie wie kiedy i… …   Słownik frazeologiczny

  • woda — 1. Cicha woda «o kimś, kto na pozór jest spokojny, zrównoważony, a potrafi zaskoczyć swoim zachowaniem»: – No, no, nie spodziewałem się – Zdzisio spojrzał na mnie z szacunkiem. – Ale cicha woda ten Jasio... Ja tu się zalewam potem nad lodowatą… …   Słownik frazeologiczny

  • jasny — jaśni, jaśniejszy 1. «świecący, palący się, błyszczący; jaskrawy, oślepiający» Jasny ogień, płomień. Jasna lampa. Jasne słońce. Jasne światło. ◊ Zobaczyć coś w jasnym świetle «przekonać się o czymś w sposób oczywisty, zrozumieć coś wyraźnie» ◊… …   Słownik języka polskiego

  • postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”