zaprosić

zaprosić
dk VIa, \zaprosićproszę, \zaprosićsisz, \zaprosićproś, \zaprosićsił, \zaprosićproszony - zapraszać ndk I, \zaprosićam, \zaprosićasz, \zaprosićają, \zaprosićaj, \zaprosićał, \zaprosićany
1. «zwrócić się do kogoś z zaproszeniem, zaproponować komuś, aby przybył w odwiedziny, by wziął w czymś udział itp.»

Zaprosić kogoś na imieniny, na przyjęcie, na ślub.

Zaprosić kogoś na wieś, na wakacje.

Zaprosić kogoś w gości, w gościnę.

2. «zwrócić się do kogoś z jakąś propozycją, z prośbą o uczynienie czegoś, np. o zajęcie miejsca, zjedzenie, skorzystanie z czegoś»

Zaprosić kogoś do pokoju gestem, uśmiechem.

Zaprosić kogoś do tańca.

Zapraszać usilnie do jedzenia.

zaprosić się - zapraszać się «oznajmić komuś o zamiarze odwiedzenia go, nie będąc zaproszonym; narzucić komuś swoje towarzystwo, swoją obecność; wprosić się»

Zaprosić się na obiad do znajomych.

Zaprosić się na wakacje do wujostwa.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • zaprosić — kogoś na chatę zob. chata 2 …   Słownik frazeologiczny

  • zaprosić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zapraszać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zaprosić się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zapraszać się I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zapraszać — Zaprosić kogoś na chatę zob. chata 2 …   Słownik frazeologiczny

  • gość — m I, DB. gośćścia; lm M. gośćście, DB. gośćści, N. gośćśćmi 1. «osoba przybyła do kogoś w gościnę, w odwiedziny; zaproszony lub przygodny uczestnik przyjęcia, balu, imprezy rozrywkowej» Miły, mile widziany gość. Dostojny, honorowy, oficjalny gość …   Słownik języka polskiego

  • chata — 1. pot. Wolna chata «mieszkanie, w którym chwilowo nie ma domowników (zwłaszcza rodziców) i można z niego swobodnie korzystać»: Co robi młodzież, kiedy ma wolną chatę? Imprezę! TSt 7/2000. 2. pot. Zaprosić kogoś, pójść do kogoś itp. na chatę… …   Słownik frazeologiczny

  • obiad — m IV, D. u, Ms. obiedzie; lm M. y «najobfitszy, gorący posiłek spożywany najczęściej w środku dnia» Skromny, smaczny, postny, wystawny obiad. Obiad z trzech dań. Gotować, przyrządzać obiad. Podać, zjeść obiad. Zaprosić kogoś na obiad. Czekać na… …   Słownik języka polskiego

  • siebie — (D.), CMs. sobie, B. siebie a. się, N. sobą 1. «zaimek zwrotny, wskazujący na identyczność dopełnienia z podmiotem» Widział siebie w lustrze. Nie widzę siebie w tej roli. Nie dopuszczał nikogo do siebie. Nie dał robić z siebie pajaca. Bronił się… …   Słownik języka polskiego

  • zapraszać — ndk I, zapraszaćam, zapraszaćasz, zapraszaćają, zapraszaćaj, zapraszaćał, zapraszaćany forma ndk czas. zaprosić (p.) zapraszać się 1. forma ndk czas. zaprosić się (p.) 2. «zapraszać siebie wzajemnie, nakłaniać siebie wzajemnie do bywania u siebie …   Słownik języka polskiego

  • zaproszenie — n I 1. rzecz. od zaprosić. 2. lm D. zaproszenieeń «prośba o przyjście w odwiedziny, o przybycie na coś» Serdeczne, uprzejme zaproszenie. Zaproszenie na obiad, na herbatę. Przyjąć zaproszenie. 3. lm D. zaproszenieeń «karta z wydrukowanym tekstem… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”