zaprzepaścić

zaprzepaścić
dk VIa, \zaprzepaścićpaszczę, \zaprzepaścićcisz, \zaprzepaścićpaść, \zaprzepaścićcił, \zaprzepaścićpaszczony - zaprzepaszczać ndk I, \zaprzepaścićam, \zaprzepaścićasz, \zaprzepaścićają, \zaprzepaścićaj, \zaprzepaścićał, \zaprzepaścićany
«doprowadzić do zguby, do utraty, do zniszczenia; nie wykorzystać czegoś należycie, zmarnować, strwonić»

Zaprzepaścić majątek, pieniądze.

Zaprzepaścić talent, zdolności, szansę.

zaprzepaścić się - zaprzepaszczać się «zostać zaprzepaszczonym; zmarnować się, przepaść»

Cały dobytek się zaprzepaścił.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • zaprzepaszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaprzepaszczaćam, zaprzepaszczaća, zaprzepaszczaćają, zaprzepaszczaćany {{/stl 8}}– zaprzepaścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zaprzepaszczaćaszczę, zaprzepaszczaćci, zaprzepaszczaćaść, zaprzepaszczaćaszczony… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • położyć — dk VIb, położyćżę, położyćżysz, położyćłóż, położyćżył, położyćżony 1. «umieścić coś na czymś, zwykle poziomo, na płask; kładąc oprzeć coś na czymś» Położyć chleb na stole. Położyć dłonie na klawiszach. Położyć rękę na sercu, palec na ustach.… …   Słownik języka polskiego

  • utonąć — dk Vb, utonąćnę, utonąćniesz, utoń, utonąćnął, utonąćnęła, utonąćnęli, utonąćnąwszy 1. «stracić życie wskutek pogrążenia się w wodzie, pogrążyć się w wodzie, pójść na dno» Chłopiec utonął w rzece. Rzucony kamień utonął w wodzie. ◊ książk. Coś… …   Słownik języka polskiego

  • utrupiać — ndk I, utrupiaćam, utrupiaćasz, utrupiaćają, utrupiaćaj, utrupiaćał, utrupiaćany utrupić dk VIa, utrupiaćpię, utrupiaćpisz, utrup, utrupiaćpił, utrupiaćpiony, zwykle dk, żart. «zabić, uśmiercić» przen. «zniszczyć coś, zaprzepaścić» Utrupić… …   Słownik języka polskiego

  • za- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki od innych czasowników, nadający im następujące znaczenia» a) «osiągnięcie skutku czynności, rezultatu (też częściowego), wyczerpanie zakresu, dojście do największego nasilenia czynności, stanu, np. zabić,… …   Słownik języka polskiego

  • zmarnować — dk IV, zmarnowaćnuję, zmarnowaćnujesz, zmarnowaćnuj, zmarnowaćował, zmarnowaćowany «zużyć bez korzyści, bez potrzeby, ze stratą; nie wykorzystać należycie» Zmarnować urlop. Zmarnować młodość. Zmarnować swój talent. zmarnować się 1. «zaprzepaścić… …   Słownik języka polskiego

  • kłaść — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Vc, kładę, kładzie, kładź, kładł, kładła, kładli, kładziony {{/stl 8}}– położyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, kłaśćżę, kłaśćży, kłaśćżony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować, by… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przerżnąć — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}przerzynać {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}przerżnąć II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IVa, przerżnąćnę, przerżnąćnie, przerżnąćnij, przerżnąćnął, przerżnąćnęli, pot. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • talent — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. talentncie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} szczególne, wybitne uzdolnienie w jakimś kierunku, predyspozycje, zdolności : {{/stl 7}}{{stl 10}}Talent artystyczny, malarski …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • utracić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, utracićcę, utracićci, utrać, utracićcony {{/stl 8}}{{stl 7}} zostać czegoś, kogoś pozbawionym; przestać coś posiadać, czymś dysponować, charakteryzować się; zaprzepaścić coś, stracić, postradać : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”