zaryć

zaryć
dk Xa, \zaryćryję, \zaryćryjesz, \zaryćryj, \zaryćrył, \zaryćryty - rzad. zarywać ndk I, \zaryćam, \zaryćasz, \zaryćają, \zaryćaj, \zaryćał, \zaryćany
«zagłębić się w czymś, np. w ziemi, w śniegu, zwykle uderzywszy mocno»

Zarył nartami w śnieg.

Konie zaryły kopytami w piasek.

zaryć się - rzad. zarywać się to samo co zaryć - zarywać

Pocisk zarył się w ziemię.

Wóz zarył się w błocie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • zaryć — w coś nosem zob. nos 25 …   Słownik frazeologiczny

  • zaryć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIIc, zaryćryję, zaryćryje, zaryćryty {{/stl 8}}{{stl 7}} zagłębić się w coś, np. w ziemię, wskutek nagłego ruchu, uderzenia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zarył nosem w piasek w czasie upadku. Koń zarył kopytami w ziemię,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zaryć się — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co zaryć: Zarył się nartami w śnieg. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zaryć nosem — {{/stl 13}}{{stl 7}} przewrócić się, upaść na wznak, na twarz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeciwnik podłożył mu nogę, tak że zarył nosem w murawę boiska. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • nos — 1. Coś kręci, wierci kogoś w nosie «coś drażni czyjś węch, wywołuje uczucie pieczenia, swędzenia w nosie»: (...) dopiero westchnął z ulgą, kiedy się znaleźli w podsieniach domu i na świeżym powietrzu. Zapach ciężkich pachnideł wiercił mu jeszcze… …   Słownik frazeologiczny

  • nos — m IV, D. a, Ms. nossie; lm M. y 1. «narząd powonienia, u kręgowców wyższych także początek dróg oddechowych; u ludzi najbardziej wystająca część twarzy znajdująca się między oczami i czołem a ustami» Cienki, długi, duży, krzywy, mały, mięsisty,… …   Słownik języka polskiego

  • wkopać — dk IX, wkopaćpię, wkopaćpiesz, wkop, wkopaćał, wkopaćany wkopywać ndk VIIIa, wkopaćpuję, wkopaćpujesz, wkopaćpuj, wkopaćywał, wkopaćywany 1. «kopiąc wpuścić w głąb, zagłębić w ziemi» Wkopać słup, pal w ziemię. 2. pot. «zdradzić, wydać; wsypać»… …   Słownik języka polskiego

  • wrąbać — dk IX, wrąbaćbię, wrąbaćbiesz, wrąb, wrąbaćał, wrąbaćany wrąbywać ndk VIIIa, wrąbaćbuję, wrąbaćbujesz, wrąbaćbuj, wrąbaćywał, wrąbaćywany, posp. «zjeść z apetytem» Wrąbał cały talerz zupy. wrąbać się wrąbywać się 1. «rąbiąc dostać się w głąb… …   Słownik języka polskiego

  • wryć — dk Xa, wryję, wryjesz, wryj, wrył, wryty rzad. «ryjąc, drążąc, cisnąc zagłębić coś w czymś, wkopać w coś» Wrył narty w zaspę. Koła wryte w piasek drogi. ◊ Ktoś stanął, zatrzymał się jak wryty «ktoś stanął, zatrzymał się nagle, raptownie» ◊ Wryć… …   Słownik języka polskiego

  • zaorać — dk IX, zaoraćorzę, zaoraćorzesz, zaoraćorz, zaoraćał, zaoraćany zaorywać ndk VIIIa, zaoraćruję, zaoraćrujesz, zaoraćruj, zaoraćywał, zaoraćywany, rzad. I, zaoraćam, zaoraćasz, zaoraćają, zaoraćaj «orząc uprawić rolę; zorać» Zaorać pole pod… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”