zataczać
Look at other dictionaries:
zataczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zataczaćam, zataczaća, zataczaćają, zataczaćany {{/stl 8}}– zatoczyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa, zataczaćczę, zataczaćczy, zataczaćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} kreślić okrąg lub linię stanowiącą część okręgu;… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zataczać się – zatoczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} iść chwiejnie, nie panując nad ruchami nóg, przesuwać się bezwładnie, z trudem utrzymując równowagę, zbaczać z drogi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyszedł z baru, zataczając się. Uderzony, zatoczył się i upadł. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zataczać — Coś zatacza szerokie, coraz szersze, większe kręgi zob. krąg 1 … Słownik frazeologiczny
zatoczyć — dk VIb, zatoczyćczę, zatoczyćczysz, zatoczyćtocz, zatoczyćczył, zatoczyćczony zataczać ndk I, zatoczyćam, zatoczyćasz, zatoczyćają, zatoczyćaj, zatoczyćał, zatoczyćany 1. częściej dk «tocząc przesunąć, umiejscowić gdzieś» Zatoczyć beczkę do… … Słownik języka polskiego
koło — I n III, Ms. kole; lm D. kół 1. «część płaszczyzny ograniczona okręgiem; w terminologii matematycznej: zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu, zwanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa danej liczbie… … Słownik języka polskiego
kołować — ndk IV, kołowaćłuję, kołowaćłujesz, kołowaćłuj, kołowaćował, kołowaćowany 1. «zataczać koła; krążyć, wirować, kręcić się» Orzeł kołuje w przestworzach. przen. Myśli kołują komuś w głowie. 2. «nadkładać drogi, obchodzić coś kołem; objeżdżać,… … Słownik języka polskiego
krąg — m III, D. kręgu, N. kręgiem; lm M. kręgi 1. «linia kształtu kolistego; przedmiot mający kształt kolisty; przedmioty, osoby itp. ułożone, ustawione w kształt kolisty» Nakreślić, narysować krąg. Krąg kiełbasy. Krąg taneczny. Kręgi na wodzie. Lina… … Słownik języka polskiego
krążyć — ndk VIb, krążyćżę, krążyćżysz, krąż, krążyćył 1. «wykonywać ruch kołowy, zataczać kręgi; kołować, okrążać» Ptaki krążą w powietrzu. Samoloty krążyły nad miastem. Sputnik krążył po orbicie okołoziemskiej. 2. «posuwać się do celu okrężną drogą,… … Słownik języka polskiego
lekki — lekcy, lżejszy 1. «mało ważący, nieciężki» Lekka paczka, torba, walizka. Lekki jak pajęczyna, jak piórko, jak puch. Lżejszy od powietrza. ∆ Przemysł lekki «przemysł wytwarzający artykuły masowego użytku» ∆ bud. Beton lekki «beton o strukturze… … Słownik języka polskiego
łukować — ndk IV, łukowaćkuje, łukowaćował żegl. «o statku stojącym na kotwicy: zataczać koła pod wpływem zmiany kierunku wiatru lub prądu» … Słownik języka polskiego
