- znienacka
- «niespodziewanie, nieoczekiwanie, ni stąd, ni zowąd; nagle, raptem»
Wejść znienacka.
Zagadnąć, zapytać kogoś znienacka.
Znienacka kogoś zaskoczyć.
Słownik języka polskiego . 2013.
znienacka
Look at other dictionaries:
znienacka — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} nagle, niespodziewanie, raptem, nieoczekiwanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wpadł znienacka do pokoju. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cios — 1. Iść, pójść za ciosem «kontynuować to, co się dobrze zaczęło»: Idź za ciosem, nie zwlekaj, ciesz się z osiągnięć. Nie z tej 4/1993. 2. Zadać cios komuś, czemuś «pokonać, zniszczyć kogoś, coś, nie dopuścić do kontynuacji jakiegoś procesu»: (...) … Słownik frazeologiczny
gruszka — 1. Gruszki na wierzbie «o czymś korzystnym, ale niemożliwym do osiągnięcia»: Rząd pracuje nad tym, by stopniowo doprowadzić do właściwych relacji płacowo cenowych. Nie jest to jednak sprawa dni ani nawet miesięcy. Nie obiecujmy sobie nawzajem… … Słownik frazeologiczny
nóż — 1. pot. Być, iść z kimś na noże «być z kimś w ostrym konflikcie, we wrogich stosunkach, zawzięcie, bezwzględnie z kimś walczyć»: Pogódźmy się, mała. Nie musimy przecież być ze sobą na noże. E. Nowacka, Może. 2. Iść, pójść itp. pod nóż a) «o… … Słownik frazeologiczny
nagły — 1. «zjawiający się znienacka; zaskakujący, niespodziewany, raptowny» Nagły wyjazd, powrót. Nagły zwrot. Nagły wydatek. Nagła choroba, śmierć. Nagła zmiana pogody. ◊ posp. Nagła krew kogoś zalewa «ktoś wpada we wściekłość, traci panowanie nad… … Słownik języka polskiego
napaść — I ż V, DCMs. napaśćści; lm M. napaśćści 1. «napadnięcie, zwykle zbrojne, na kogoś albo na coś, zaatakowanie kogoś, zwykle znienacka, podstępnie, w celu obrabowania, pobicia itp.» Napaść zbrojna. Napaść nieprzyjaciela na kraj. Odeprzeć, wstrzymać… … Słownik języka polskiego
nóż — m II, D. noża; lm M. noże, D. noży «narzędzie do krajania, cięcia itp., składające się z metalowego ostrza osadzonego na trzonku; przyrząd do skrawania, cięcia itp. w różnego rodzaju urządzeniach mechanicznych» Długi, krótki, cienki, szeroki,… … Słownik języka polskiego
plecy — blp, D. plecyców 1. «tylna strona tułowia, część ciała od barków do pasa» Barczyste, szerokie, wąskie, zgarbione plecy. Szeroki, rozrosły w plecach. Uderzyć kogoś w plecy, po plecach. Mieć chustkę na plecach. Nieść wiązkę chrustu na plecach.… … Słownik języka polskiego
przychwycić — dk VIa, przychwycićcę, przychwycićcisz, przychwycićchwyć, przychwycićcił, przychwycićcony przychwytywać ndk VIIIa, przychwycićtuję, przychwycićtujesz, przychwycićtuj, przychwycićywał, przychwycićywany, pot. «zatrzymać kogoś, coś niespodziewanie,… … Słownik języka polskiego
przydybać — dk IX, przydybaćbię, przydybaćbiesz, przydybaćdyb, przydybaćał, przydybaćany pot. «zastać kogoś na czymś, zajść znienacka; schwytać, przyłapać» Przydybać kogoś na kradzieży … Słownik języka polskiego
