Zrzędzić cały dzień.
Zrzędzić na domowników, na nieporządki w mieszkaniu.
Słownik języka polskiego . 2013.
zrzędzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, zrzędzićdzę, zrzędzićdzi, zrzędź, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} dawać wyraz swojemu niezadowoleniu ciągłymi skargami, utyskiwaniem, narzekać, gderać, ciągle zgłaszać jakieś uwagi i pretensje : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
burczeć — ndk VIIb, burczećczę, burczećczysz, burcz, burczećczał, burczećczeli 1. częściej nieos. pot. «o brzuchu, kiszkach: wydawać charakterystyczny dźwięk, spowodowany zwykle głodem, zaburzeniami w trawieniu; kruczeć» Burczy komuś w brzuchu (z głodu). 2 … Słownik języka polskiego
gdakać — ndk IX, gdaczę, gdaczesz, gdacz, gdakał, rzad. ndk I, gdakaćam, gdakaćasz, gdakaćają, gdakaćaj gdaknąć dk Va, gdakaćnę, gdakaćniesz, gdakaćnij, gdakaćnął, gdakaćnęła, gdakaćnęli, gdakaćnąwszy 1. «o kurze (rzadko o innych ptakach): wydawać głośne… … Słownik języka polskiego
gderać — ndk I, gderaćam, gderaćasz, gderaćają, gderaćaj, gderaćał, rzad. ndk IX, gderzę, gderzesz, gderz pot. «ustawicznie zwracać komuś uwagę, pouczać kogoś w sposób nudny, dokuczliwy, narzekać stale na coś; zrzędzić, utyskiwać» Stale gderała na dzieci … Słownik języka polskiego
mantyczyć — ndk VIb, mantyczyćczę, mantyczyćczysz, mantyczyćtycz, mantyczyćczył pot. «zrzędzić, nudzić, dziwaczyć; być mantyką» … Słownik języka polskiego
margać — ndk I, margaćam, margaćasz, margaćają, margaćaj, margaćał rzad. margnąć dk Va, margaćnę, margaćniesz, margaćnij, margaćnął, margaćnęła, margaćnęli, margaćnąwszy, pot. «narzekać na coś, na kogoś, skarżyć się, zrzędzić» … Słownik języka polskiego
marudzić — ndk VIa, marudzićdzę, marudzićdzisz, marudzićudź, marudzićdził 1. «robić coś powoli, ślamazarnie, opieszale, długo; zwlekać, guzdrać się, grzebać się» Marudzić z robotą. 2. «ględzić, nudzić, gderać, zrzędzić; grymasić, kaprysić» Chore dziecko… … Słownik języka polskiego
tetryczka — ż III, CMs. tetryczkaczce; lm D. tetryczkaczek rzad. «kobieta zgryźliwa, zgorzkniała, lubiąca zrzędzić; nudziara» … Słownik języka polskiego
tetryk — m III, DB. a, N. tetrykkiem; lm M. tetrykycy, DB. ów «człowiek zgryźliwy, zgorzkniały, lubiący zrzędzić; zrzęda, nudziarz» ‹z łc.› … Słownik języka polskiego
truć — ndk Xa, truję, trujesz, truj, truł, truty 1. «wprowadzać do organizmu substancję wywołującą chorobę lub śmierć; zabijać za pomocą trucizny» Truć myszy strychniną. Trująca dawka narkotyku. przen. a) «dawać złe, niezdrowe jedzenie mogące spowodować … Słownik języka polskiego
