- zubożeć
- dk III, \zubożećeję, \zubożećejesz, \zubożećej, \zubożećżał, \zubożećeli, \zubożećżały, \zubożećżali«stać się ubogim, uboższym; zbiednieć»
Ludzie zubożeli w czasie wojny.
Mieszkali u nich zubożali krewni.
Słownik języka polskiego . 2013.
zubożeć
Look at other dictionaries:
zubożeć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}ubożeć {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cent — Co do (ostatniego) centa a) «o pieniądzach: bardzo dokładnie, uwzględniając najdrobniejsze monety, sumy, należności»: Jak tylko złapie jakąś robotę, będzie jeździł dzień i noc, aż zwróci Marcie co do centa cały dług. J. Zielonka, Antypody. b)… … Słownik frazeologiczny
powierzchnia — 1. Utrzymać się na powierzchni «nie zmienić swojego statusu społecznego, nie zubożeć, nie stracić na znaczeniu; także: pozostać przy władzy, na stanowisku itp.»: (...) musieli zadowolić się zapłatą tak mizerną, że trudno pojąć, jakim cudem, przy… … Słownik frazeologiczny
torba — pot. Pójść z torbami «stać się nędzarzem, zubożeć»: Dla mnie i chyba dla wszystkich było jasne, że jeśli Luc nie chce pójść z torbami, musi zatrudnić faceta z hollywoodzkiej ekstraklasy. CKM 3/2000. Puścić kogoś z torbami zob. puścić 5 … Słownik frazeologiczny
dziad — m IV, DB. a, W. dziadzie pot. dziadu Ms. dziadzie; lm M. y, DB. ów 1. «żebrak, zwłaszcza stary człowiek żebrzący; w ogóle biedak» Dziad kościelny. Przyszedł dziad po prośbie. ◊ Dziad kalwaryjski «żebrak chodzący po odpustach i zarabiający… … Słownik języka polskiego
pies — m IV, DB. psa, C. psu, Ms. psie; lm M. psy 1. «Canis familiaris, zwierzę domowe z rodziny o tej samej nazwie, powszechnie hodowane na świecie w różnych rasach i odmianach (około 300), często tresowane dla specjalnych celów, np. dla tropienia… … Słownik języka polskiego
podupaść — dk Vc, podupaśćpadnę, podupaśćpadniesz, podupaśćpadnij, podupaśćpadł, podupaśćpadły, podupaśćpadli, podupaśćpadłszy podupadać ndk I, podupaśćam, podupaśćasz, podupaśćają, podupaśćaj, podupaśćał 1. «zmarnieć, zubożeć, stracić znaczenie»… … Słownik języka polskiego
spauperyzować — dk IV, spauperyzowaćzuje, spauperyzowaćował, spauperyzowaćowany zwykle w imiesł. biernym, książk. «spowodować, że ktoś stał się biedniejszy, ubogi; zubożyć» spauperyzować się książk. «zbiednieć, zubożeć» … Słownik języka polskiego
torba — ż IV, CMs. torbabie; lm D. torbareb 1. «podłużny woreczek z papieru lub plastyku, używany jako opakowanie najczęściej do materiałów sypkich, drobnych; zawartość takiego opakowania» Torba papierowa, plastykowa. Torba z cukrem, z mąką, z kaszą.… … Słownik języka polskiego
zbiednieć — dk III, zbiedniećeję, zbiedniećejesz, zbiedniećej, zbiedniećniał, zbiedniećeli, zbiedniećniały, zbiedniećniali «stać się biednym, wpaść w biedę; zubożeć» Zbiedniała rodzina … Słownik języka polskiego
