dachówka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. dachówkawce; lm D. dachówkawek {{/stl 8}}{{stl 7}} płytka z wypalanej gliny, szkła, cementu i in. materiałów, najczęściej prostokątna, rzadziej o innych kształtach, służąca do pokrywania dachów : {{/stl 7}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
holenderka — ż III, CMs. holenderkarce; lm D. holenderkarek 1. Holenderka «kobieta narodowości holenderskiej» 2. «krowa rasy holenderskiej» 3. zwykle w lm «rodzaj łyżew» 4. bud. «dachówka ceramiczna o przekroju w kształcie leżącej litery S; esówka, dachówka… … Słownik języka polskiego
karpiówka — ż III, CMs. karpiówkawce; lm D. karpiówkawek bud. «płaska dachówka cementowa podobna kształtem do łuski karpia (mająca jedną krawędź łukowatą); dachówka zwyczajna» Karpiówka podwójna, żłobkowana … Słownik języka polskiego
pobić — dk Xa, pobićbiję, pobićbijesz, pobićbij, pobićbił, pobićbity pobijać ndk I, pobićam, pobićasz, pobićają, pobićaj, pobićał, pobićany 1. «bijąc, uderzając w coś wtłoczyć, wcisnąć, wepchnąć głębiej uderzany przedmiot» Pobić czop, gwóźdź, klin, kołek … Słownik języka polskiego
Черепица — Штучный кровельный материал из обожженной глины, металла или пластика. Источник: Словарь архитектурно строительных терминов штучное керамическое или цементно песчаное изделие, служащее кровельным материалом (Болгарский язык; Български) керемида… … Строительный словарь
czerwony — czerwonyni, czerwonywieńszy 1. «będący koloru pierwszego pasma tęczy, koloru krwi; zarumieniony» Czerwona barwa. Czerwony blask. Czerwona cegła, dachówka. Czerwony atrament, ołówek. Czerwone korale. Czerwone maki, goździki. Czerwony od ognia … Słownik języka polskiego
dach — m III, D. u; lm M. y «konstrukcja osłaniająca od góry budowlę lub teren przed opadami atmosferycznymi, górna część jakiegoś pojazdu, wierzchnia część osłoniętego wnętrza» Dach jednospadowy, dwuspadowy, czterospadowy, łamany, płaski, stromy. Dach… … Słownik języka polskiego
dachówkowy — przym. od dachówka Surowiec dachówkowy. Pokrycie dachówkowe … Słownik języka polskiego
esówka — ż III, CMs. esówkawce; lm D. esówkawek 1. bud. «dachówka wypalana z gliny, o przekroju w kształcie litery S; holenderka» 2. techn. «narzędzie formierskie w kształcie litery S do wygładzania formy i usuwania z niej drobnych części materiału… … Słownik języka polskiego
falować — ndk IV, falowaćluje, falowaćował, falowaćowany 1. «o wodzie: poruszać się wznosząc fale; powodować fale» Morze faluje. Wiatr lekko faluje powierzchnię jeziora. 2. «wznosić się i opadać; kołysać się, drgać» Kurtyna lekko falowała. Chorągiew faluje … Słownik języka polskiego
