darowanie
Look at other dictionaries:
skiłka — darowanie cz.kary … Słownik gwary warszawskiej
łaska — I ż III, CMs. łaskasce; lm D. łask 1. «względy, łaskawość, przychylność, wspaniałomyślność czyjaś; wyróżnianie, faworyzowanie kogoś» Wkraść, wkupić się, wśliznąć się w czyjeś łaski. Ubiegać się o czyjeś łaski. Zyskać sobie łaski. Mieć u kogoś… … Słownik języka polskiego
pardon — m IV, D. u, Ms. pardonnie, blm daw. «przebaczenie, darowanie winy; na wojnie: darowanie życia» dziś żywe we fraz. Bez pardonu (bić się, wyrzucić kogoś, obejść się z kimś itp.) «nie zważając na nic, nie oszczędzając nic i nikogo (bić się, obejść… … Słownik języka polskiego
ułaskawienie — n I 1. rzecz. od ułaskawić. 2. lm D. ułaskawieniewień praw. «darowanie skazanemu kary orzeczonej prawomocnie przez sąd; dokument zawierający tekst orzekający darowanie skazanemu kary» Wystąpić o ułaskawienie. Otrzymać ułaskawienie. Podpisać… … Słownik języka polskiego
darowizna — ż IV, CMs. darowiznaiźnie; lm D. darowiznaizn 1. «to, co zostało podarowane; dar» Prywatna, społeczna darowizna. Księgozbiór powiększony darowiznami. Otrzymać, przyjąć darowiznę. Zrzec się darowizny. 2. praw. «umowa, mocą której jedna strona… … Słownik języka polskiego
odpust — m IV, D. u, Ms. odpustuście; lm M. y 1. «lokalna uroczystość kościelna, zwykle z okazji święta patrona danego kościoła; kiermasz, zabawy wiejskie towarzyszące tej uroczystości» Ruch, tłok jak na odpuście. Przywieźć coś (podarek) z odpustu. 2. rel … Słownik języka polskiego
ofiara — ż IV, CMs. ofierze; lm D. ofiaraar 1. «darowanie, złożenie czegoś na jakiś cel; to, co się komuś daje, ofiarowuje; dar» Ofiary na biednych. Zbierać, składać ofiary. □ Niemiła księdzu ofiara, chodź cielę do obory (do domu). 2. «poświęcenie,… … Słownik języka polskiego
przepraszająco — «prosząc o darowanie winy, o przebaczenie» Uśmiechać się przepraszająco … Słownik języka polskiego
przeprosić — dk VIa, przeprosićproszę, przeprosićsisz, przeprosićproś, przeprosićsił, przeprosićproszony przepraszać ndk I, przeprosićam, przeprosićasz, przeprosićają, przeprosićaj, przeprosićał, przeprosićany «poprosić o darowanie winy, o przebaczenie,… … Słownik języka polskiego
przeproszenie — n I 1. rzecz. od przeprosić. 2. lm D. przeproszenieeń «wyrazy przepraszające; prośba o przebaczenie, o darowanie winy, przewinienia, uchybienia» Nastąpiło przeproszenie i znów zapanowała zgoda. Nie słuchał żadnych przeproszeń. ∆ pot. Z… … Słownik języka polskiego
