- despotycznie
- \despotycznieejprzysłów. od despotycznya) w zn. 1:
Państwo rządzone despotycznie.
b) w zn. 2:Odnosić się do kogoś despotycznie.
Słownik języka polskiego . 2013.
despotycznie
Look at other dictionaries:
despotycznie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., despotycznieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. despotyczny: Rządzić despotycznie. Traktować kogoś despotycznie. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pantofel — 1. pot. Być, siedzieć pod (czyimś) pantoflem; dostać się pod (czyjś) pantofel «podporządkować się komuś całkowicie (najczęściej o mężu w stosunku do żony)»: (...) przez dwadzieścia lat siedział pod pantoflem i pozwolił, żeby żona szantażowała go… … Słownik frazeologiczny
żelazny — 1. Trzymać kogoś, coś żelazną ręką «stosować ostrą dyscyplinę, rządzić energicznie, despotycznie»: Stroop trzymał dom żelazną ręką. Żonę traktował jak swoją własność. Kinder, Küche, Kirche – oklepany frazes o kobietach niemieckich znalazł odbicie … Słownik frazeologiczny
dom — m IV, DMs. u; lm M. y 1. «budynek przeznaczony na mieszkania, na pomieszczenia dla zakładów pracy, instytucji itp.» Dom murowany, parterowy, piętrowy, narożny. Dom nowoczesny, stylowy, staroświecki, zabytkowy. Dom jednorodzinny, wielorodzinny,… … Słownik języka polskiego
dzierżymorda — m odm. jak ż IV, CMs. dzierżymordardzie; lm M. dzierżymordady, DB. dzierżymordadów posp. «człowiek tyranizujący podwładnych, zachowujący się w stosunku do nich despotycznie» ‹od nazwiska bohatera sztuki Gogola› … Słownik języka polskiego
pantofel — m I, D. pantofelfla; lm M. pantofelfle, D. pantofelfli 1. zwykle w lm «lekkie, płytkie obuwie bez cholewek» Pantofle letnie, tenisowe, gimnastyczne, sportowe, wizytowe. Pantofle damskie, męskie. Ciepłe, domowe, ranne pantofle. Skórzane,… … Słownik języka polskiego
rządzić — ndk VIa, rządzićdzę, rządzićdzisz, rządź, rządzićdził, rządzićdzony 1. «sprawować rządy, mieć władzę, panować nad kimś, nad czymś, władać, kierować kimś albo czymś; zarządzać, rozporządzać czymś» Rządzić mądrze, sprawnie, sprawiedliwie,… … Słownik języka polskiego
styranizować — dk IV, styranizowaćzuję, styranizowaćzujesz, styranizowaćzuj, styranizowaćował, styranizowaćowany «całkowicie podporządkować sobie kogoś, zawładnąć kimś, wymuszając bezwzględne posłuszeństwo; despotycznie narzucić komuś swoją wolę, nie znosząc… … Słownik języka polskiego
trząść — ndk XI, trzęsę, trzęsiesz, trzęś a. trząś, trzęście a. trząście, trząsł, trzęsła, trzęśli, trzęsiony 1. «poruszać czymś, kimś raz po raz energicznie, gwałtownie, wywołując chwianie się; szamotać» Trząść głową. Koń trzęsie łbem, grzywą. Wichura… … Słownik języka polskiego
twardy — twardyrdzi, twardydszy «nie ulegający odkształceniu przy dotykaniu, ugniataniu, zginaniu itp.; słabo uginający się pod naciskiem; nieelastyczny, sztywny» Twarde drewno. Twardy materac. Twarda poduszka. Twardy chleb. Twarde narty. Twarde resory.… … Słownik języka polskiego
