gryzący

gryzący
imiesł. przymiotnikowy czynny czas. gryźć (p.)
gryzący w użyciu przym. «wywołujący ból, piekący, ostry»

Gryzący dym.

Gryzący smak, zapach.

przen.
a) «złośliwy, zjadliwy»

Gryzący dowcip.

Gryząca ironia, satyra.

b) «sprawiający przykrość, cierpienie; przejmujący, dokuczliwy»

Gryzący wstyd, żal.

Gryzące wspomnienie.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • gryzący — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wywołujący pieczenie, ból; ostry : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gryzący dym, smród. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} bardzo… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • drażnić — ndk VIa, drażnićnię, drażnićnisz, drażnićnij, drażnićnił, drażnićniony 1. «działać na zmysły pobudzając je do reakcji; niepokoić, łechtać» Gryzący dym drażni nozdrza. Zapach jedzenia drażnił i pobudzał apetyt. ∆ farm. Środki drażniące «substancje …   Słownik języka polskiego

  • dym — m IV, D. u, Ms. dymmie; lm M. y 1. «lotne produkty spalania unoszące się w powietrzu» Dym czarny, gryzący. Dym z papierosa, z fajki. Kłęby, chmury dymu. Słup dymu. Dym bucha, unosi się. ∆ wojsk. Dym bojowy «dym wytwarzany za pomocą pocisków… …   Słownik języka polskiego

  • kaustyczny — «żrący, palący, gryzący» ∆ chem. Soda kaustyczna «wodorotlenek sodu, substancja higroskopijna o charakterze mocnej zasady, mająca zastosowanie w produkcji mydła, jedwabiu sztucznego itp.» ∆ fiz. Powierzchnia kaustyczna → kaustyka ‹gr.› …   Słownik języka polskiego

  • kąśliwy — kąśliwywi «skłonny do kąsania; kąsający, kłujący, gryzący, cięty» Kąśliwe bąki. przen. «uszczypliwy, złośliwy» Kąśliwe uwagi …   Słownik języka polskiego

  • ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… …   Słownik języka polskiego

  • wiercić — ndk VIa, wiercićcę, wiercićcisz, wierć, wiercićcił, wiercićcony 1. «świdrując, drążąc robić w czymś otwór; świdrować, borować» Wiercić otwory w ścianie, w desce. ◊ pot. Wiercić komuś dziurę w brzuchu «nudzić nieustannie nalegając na kogoś, aby… …   Słownik języka polskiego

  • żrący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. żreć (p.) żrący w użyciu przym. «mający właściwość przeżerania; wywołujący pieczenie; gryzący, palący» Żrący kwas, płyn. Soda żrąca. przen. «zjadliwy, złośliwy; dokuczliwy, przykry» Żrąca ironia. Żrąca satyra …   Słownik języka polskiego

  • dym — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. dymmie {{/stl 8}}{{stl 7}} produkty spalania związków organicznych, takich jak węgiel, benzyna, drewno itp., składające się z małych cząsteczek węgla unoszonych przez gorące gazy i powietrze : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kopcić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, kopcićcę kopcićci, kopć, kopcićcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydzielać kopeć; wskutek spalania wydzielać brudny, gryzący, nieprzyjemnie pachnący dym, zwykle szkodliwy;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”