nabawić

nabawić
dk VIa, \nabawićwię, \nabawićwisz, \nabawićbaw, \nabawićwił - rzad. nabawiać ndk I, \nabawićam, \nabawićasz, \nabawićają, \nabawićaj, \nabawićał,
książk. «doprowadzić kogo do czegoś, przyczynić komu czegoś; sprowadzić, ściągnąć co na kogoś»

Nabawić kogoś kłopotu, niepokoju, strachu, wstydu.

Przeciąg nabawił go chrypki.

nabawić się - nabawiać się
1. strona zwrotna czas. nabawić - nabawiać

Nabawić się choroby, kataru.

2. tylko dk «zabawić się długo, do woli; użyć zabawy»

Dzieci nabawiły się i poszły spać.

Nabawiłaś się już lalką, to ją teraz oddaj.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • nabawiać się – nabawić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ściągać na siebie coś, doznawać czegoś złego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nabawić się kłopotów. Często nabawiać się kataru. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • strach — m III; lm M. y 1. D. u, B.=M. «niepokój wywołany przez niebezpieczeństwo lub rzecz nieznaną, która się wydaje groźna, przez myśl o czymś grożącym; lęk, obawa, przerażenie, trwoga» Dojmujący, gwałtowny, instynktowny, nerwowy, niepokonany,… …   Słownik języka polskiego

  • choroba — ż IV, CMs. chorobabie; lm D. chorobarób 1. «proces patologiczny objawiający się zaburzeniem czynności organizmu» Lekka, ciężka, obłożna, przewlekła, chroniczna, długotrwała, nieuleczalna, śmiertelna choroba. Choroba dziedziczna, nabyta,… …   Słownik języka polskiego

  • dostać — I dk, dostaćstanę, dostaćstaniesz, dostaćstań, dostaćstał dostawać ndk IX, dostaćstaję, dostaćstajesz, dostaćwaj, dostaćwał 1. «otrzymać, uzyskać coś za darmo lub za pracę, za pieniądze itp.» Dostać kwiaty, czekoladki. Dostawać pieniądze od ojca …   Słownik języka polskiego

  • głuchota — ż IV, CMs. głuchotaocie, blm med. «upośledzenie lub utrata zdolności słyszenia i rozróżniania dźwięków wskutek uszkodzenia lub wrodzonych zmian narządu słuchu» Nabawić się głuchoty. Głuchota u kogoś postępuje …   Słownik języka polskiego

  • ochrypnąć — dk Vc, ochrypnąćnę, ochrypnąćniesz, ochrypnąćnij, ochrypnąćnął a. ochrypł, ochrypnąćpła, ochrypnąćnęli a. ochrypnąćpli, ochrypnąćpły, ochrypnąćnąwszy a. ochrypnąćpłszy «nabawić się chrypki; zachrypnąć» Ochrypnąć od krzyku, od ciągłego nawoływania …   Słownik języka polskiego

  • odleżeć — dk VIIb, odleżećżę, odleżećżysz, odleżećleż, odleżećżał, odleżećżeli, odleżećżany rzad. odlegiwać ndk VIIIb, odleżećguję, odleżećgujesz, odleżećguj, odleżećiwał, odleżećiwany 1. «poleżeć odpowiednio długo w celu pozbycia się jakiejś dolegliwości …   Słownik języka polskiego

  • odleżyna — ż IV, CMs. odleżynanie; lm D. odleżynayn «martwica skóry, rana, odparzenie ciała, powstające w wyniku długotrwałego ucisku naczyń krwionośnych u chorych leżących bez ruchu» Bolesne, rozległe odleżyny. Odleżyny na biodrach. Nabawić się odleżyn …   Słownik języka polskiego

  • odmrożenie — n I 1. rzecz. od odmrozić przen. Odmrożenie kapitału, rezerw. 2. lm D. odmrożenieeń «uszkodzenie ciała wywołane działaniem niskiej temperatury, objawiające się zmianami w skórze aż do jej obumarcia; także: fragment ciała tak uszkodzony»… …   Słownik języka polskiego

  • okaleczeć — dk III, okaleczećeję, okaleczećejesz, okaleczećej, okaleczećczał, okaleczećczeli, okaleczećczały, okaleczećczali przestarz. «stać się kaleką, nabawić się kalectwa; zostać okaleczonym» Wrócił z wojny okaleczały. przen. Okaleczała budowla …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”