- paplać
- dk IX, \paplaćlę, \paplaćlesz, paplaj, \paplaćał, \paplaćany, rzad. ndk I, \paplaćam, \paplaćasz, \paplaćają, \paplaćajpot. «mówić dużo i bez potrzeby; pleść, bajdurzyć»
Paplać godzinami o niczym.
Słownik języka polskiego . 2013.
paplać
Look at other dictionaries:
paplać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa a. VIIIa, paplaćlę || paplaćam, paplaćle || paplaća, paplaćlą || paplaćają {{/stl 8}}{{stl 7}}, {{/stl 7}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} powtarzać coś bez zastanowienia, przenosić niesprawdzone wieści, zdradzać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Koschneiderei — (polnisch: Kosznajderia) ist die umgangssprachliche Bezeichnung für ein Gebiet südöstlich der polnischen Stadt Chojnice, das bis zum Ende des Zweiten Weltkrieges weitgehend von einer deutschsprachigen Bevölkerung bewohnt wurde. Inhaltsverzeichnis … Deutsch Wikipedia
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
bajtlować — ndk IV, bajtlowaćluję, bajtlowaćlujesz, bajtlowaćluj, bajtlowaćował, bajtlowaćowany posp. «gadać głupstwa, zagadywać kogoś, pleść, paplać, pytlować; blagować» Mnie nie bajtluj! Bajtlować bez przerwy. ‹z niem.› … Słownik języka polskiego
bez ustanku — «nie robiąc przerw; wciąż, stale, bezustannie» Paplać bez ustanku. Deszcz pada bez ustanku … Słownik języka polskiego
bzdurzyć — ndk VIb, bzdurzyćrzę, bzdurzyćrzysz, bzdurz, bzdurzyćrzył pot. «pleść bzdury, głupstwa; mówić o rzeczach błahych; bredzić, bajać, paplać» … Słownik języka polskiego
gdakać — ndk IX, gdaczę, gdaczesz, gdacz, gdakał, rzad. ndk I, gdakaćam, gdakaćasz, gdakaćają, gdakaćaj gdaknąć dk Va, gdakaćnę, gdakaćniesz, gdakaćnij, gdakaćnął, gdakaćnęła, gdakaćnęli, gdakaćnąwszy 1. «o kurze (rzadko o innych ptakach): wydawać głośne… … Słownik języka polskiego
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego
klekotać — ndk IX, klekotaćoczę a. klekotaćocę, klekotaćoczesz a. klekotaćocesz, klekotaćocz (klekotaćotaj), klekotaćotał 1. «o bocianie: wydawać charakterystyczny, powtarzający się dźwięk, powstający przy klapaniu dziobem» 2. «powodować wydawanie dźwięku… … Słownik języka polskiego
klepać — ndk IX, klepaćpię, klepaćpiesz, klep, klepaćał, klepaćany klepnąć dk Va, klepaćnę, klepaćniesz, klepaćnij, klepaćnął, klepaćnęła, klepaćnęli, klepaćnąwszy 1. «uderzać lekko dłonią» Poufale klepnął go po plecach. Z uznaniem klepali go po ramieniu … Słownik języka polskiego
