- po ciemku
- «w ciemności, gdy jest mrok, ciemność, noc; bez światła»
Siedzieć po ciemku.
Już po ciemku wyruszył z domu.
Wstawać po ciemku.
Słownik języka polskiego . 2013.
po ciemku
Look at other dictionaries:
ciemku — ciemku* {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. po ciemku {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
po ciemku — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} w ciemności, w mroku, w nocy; wtedy, gdy jest ciemno; bez oświetlenia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Siedzieli po ciemku. Wstał i ubrał się po ciemku. Po ciemku szedł znaną ścieżką. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
usrany — wulg. Do usranej śmierci «długo, bez końca i bez istotnego rezultatu»: Wydostać się z tych zarośli nawet w dzień, nie mówiąc już po ciemku, to nie to samo co wybiec z mieszkania w majtkach i narobić wrzasku. Tu można by krzyczeć do usranej… … Słownik frazeologiczny
mijać — ndk I, mijaćam, mijaćasz, mijaćają, mijaćaj, mijaćał, mijaćany minąć dk Vb, minę, miniesz, miń, minął, minęła, minęli, minięty a. miniony, minąwszy 1. «przechodzić, przejeżdżać, przesuwać się obok kogoś, czegoś, zostawiając za sobą kogoś, coś»… … Słownik języka polskiego
noc — ż VI, DCWMs. y; lm M. e, D. y «czas od zachodu do wschodu słońca, część doby, kiedy słońce znajduje się poniżej horyzontu i panuje ciemność» Ciemna, jasna, gwiaździsta, księżycowa noc. Ciepła, mroźna noc. Czerwcowe, wiosenne, zimowe, długie noce … Słownik języka polskiego
powpadać — dk I, powpadaćda, powpadaćają, powpadaćaj, powpadaćał 1. «o wielu: wpaść w coś, na kogoś, na coś; wpaść kolejno, jeden (jedno) po drugim» Kartki powpadały za biurko. Idąc po ciemku, powpadali na siebie. Ptaki powpadały w zastawione sieci. przen.… … Słownik języka polskiego
psuć — ndk Xa, psuję, psujesz, psuj, psuł, psuty 1. «czynić coś nieprzydatnym, nie nadającym się do użytku; uszkadzać, niszczyć coś» Dziecko psuło zabawki. Psuć maszynę niewłaściwym użytkowaniem. ◊ Psuć sobie lub komuś krew «irytować się, denerwować… … Słownik języka polskiego
stoczyć — dk VIb, stoczyćczę, stoczyćczysz, stocz, stoczyćczył, stoczyćczony staczać ndk I, stoczyćam, stoczyćasz, stoczyćają, stoczyćaj, stoczyćał, stoczyćany 1. «tocząc zsunąć coś z góry, zepchnąć w dół» Stoczyć kamień do rowu. Staczać beczki po pochylni … Słownik języka polskiego
trafiać — ndk I, trafiaćam, trafiaćasz, trafiaćają, trafiaćaj, trafiaćał, trafiaćany trafić dk VIa, trafiaćfię, trafiaćfisz, traf, trafiaćfił, trafiaćfiony 1. «o strzelającym, rzucającym czymś; o pocisku: dosięgać celu; nie chybiać, nie pudłować» Trafiać… … Słownik języka polskiego
wstąpić — dk VIa, wstąpićpię, wstąpićpisz, wstąp, wstąpićpił wstępować ndk IV, wstąpićpuję, wstąpićpujesz, wstąpićpuj, wstąpićował 1. «wejść na krótko, wejść przechodząc, przy okazji; zajść, zajrzeć, wpaść» Wstąpić na kawę, na lody. Wstąpić do znajomych,… … Słownik języka polskiego
