przytknąć

przytknąć
dk Va, \przytknąćnę, \przytknąćniesz, \przytknąćnij, \przytknąćnął, \przytknąćnęła, \przytknąćnięty, \przytknąćnąwszy - przytykać ndk I, \przytknąćam, \przytknąćasz, \przytknąćają, \przytknąćaj, \przytknąćał, \przytknąćany
1. «zbliżyć coś do czegoś aż do zetknięcia; przyłożyć»

Przytknąć zapałkę do papierosa.

Przytknąć czoło do szyby.

Tylko przytknął głowę do poduszki i już śpi.

2. rzad. «zrobić przytyk; przygadać, przyciąć»
3. przytykać
przytknąć się - przytykać się pot. «dotknąć się do czegoś»

Przytknęła się do świeżo pomalowanych drzwi i poplamiła sukienkę.

przen.

Do żadnej roboty nie chce się nawet przytknąć.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • przytknąć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}przytykać II {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przytykać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przytykaćam, przytykaća, przytykaćają, przytykaćany {{/stl 8}}– przytkać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sprawiać, że coś jest zatkane w pewnym… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przyłożyć — dk VIb, przyłożyćżę, przyłożyćżysz, przyłożyćłóż, przyłożyćżył, przyłożyćżony przykładać ndk I, przyłożyćam, przyłożyćasz, przyłożyćają, przyłożyćaj, przyłożyćał, przyłożyćany 1. «zbliżyć coś do czegoś aż do zetknięcia (zwykle w określonym celu) …   Słownik języka polskiego

  • przytykać — ndk I, przytykaćam, przytykaćasz, przytykaćają, przytykaćaj, przytykaćał, przytykaćany 1. forma ndk czas. przytknąć (p.) 2. «stykać się, graniczyć z czymś; przylegać do czegoś» Jego ogród przytyka do naszego …   Słownik języka polskiego

  • ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… …   Słownik języka polskiego

  • uderzyć — dk VIb, uderzyćrzę, uderzyćrzysz, uderz, uderzyćrzył, uderzyćrzony uderzać ndk I, uderzyćam, uderzyćasz, uderzyćają, uderzyćaj, uderzyćał, uderzyćany 1. «zadać cios, raz» Uderzyć kogoś pięścią, dłonią. Uderzyć w twarz, po twarzy, w szczękę. ◊… …   Słownik języka polskiego

  • zapalić — dk VIa, zapalićlę, zapalićlisz, zapalićpal, zapalićlił, zapalićlony zapalać ndk I, zapalićam, zapalićasz, zapalićają, zapalićaj, zapalićał, zapalićany 1. «wzniecić ogień, sprawić, że coś się zajmie płomieniem, zacznie się palić, tlić» Zapalić gaz …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”