W lesie rozbrzmiewały nawoływania.
Rozbrzmiał krzyk, śmiech, śpiew.
Sala rozbrzmiewała oklaskami.
Po wakacjach szkoła znów rozbrzmiała gwarem.
Słownik języka polskiego . 2013.
rozdźwięczeć — dk VIIb, rozdźwięczećczy, rozdźwięczećczał 1. książk. «wypełnić się hałasem, wrzawą, napełnić się dźwiękiem; rozbrzmieć» Dom rozdźwięczał gwarem. Łąka rozdźwięczała cykaniem świerszczy. 2. rzad. to samo, co rozdźwięczeć się Niech pieśń… … Słownik języka polskiego
ozwać się — dk IX, ozwę się, ozwiesz się, ozwij się, ozwać sięał się ozywać się ndk I, ozwać sięam się, ozwać sięasz się, ozwać sięają się, ozwać sięaj się, ozwać sięał się 1. przestarz. «zwrócić się bezpośrednio do kogoś, zabrać głos; powiedzieć, odezwać… … Słownik języka polskiego
podnieść — dk XI, podnieśćniosę, podnieśćniesiesz, podnieśćnieś, podnieśćniósł, podnieśćniosła, podnieśćnieśli, podnieśćniesiony, podnieśćniósłszy podnosić ndk VIa, podnieśćnoszę, podnieśćsisz, podnieśćnoś, podnieśćsił, podnieśćnoszony 1. «niosąc umieścić… … Słownik języka polskiego
rozdzwonić się — dk VIa, rozdzwonić sięni się, rozdzwonić sięnił się rozdzwaniać się ndk I, rozdzwonić sięnia się, rozdzwonić sięają się 1. «zacząć głośno i długo dzwonić; rozbrzmieć, rozdźwięczeć się» Rozdzwonił się dzwon na wieży. Rozdzwonił się telefon.… … Słownik języka polskiego
rozjęczeć się — dk VIIb, rozjęczeć sięczę się, rozjęczeć sięczysz się, rozjęczeć sięjęcz się, rozjęczeć sięczał się, rozjęczeć sięczeli się «zacząć jęczeć, rozbrzmieć jękiem» Rozjęczał się głośno, płaczliwie. Rozjęczały się dzwony … Słownik języka polskiego
rozlec się — + rzad. rozlegnąć się dk Vc, rozlec sięlegnie się, rozlec sięległ się, rozlec sięległszy się rozlegać się ndk I, rozlec sięga się, rozlec sięają się, rozlec sięał się 1. «dać się słyszeć, rozbrzmieć» Rozległ się, rozlega się brzęk, dzwonek,… … Słownik języka polskiego
zabrzmieć — dk VIIa, zabrzmiećbrzmi, zabrzmiećbrzmij, zabrzmiećbrzmiał 1. «dać się słyszeć; rozlec się, odezwać się» Zabrzmiały ciche dźwięki fortepianu. Zabrzmiał śmiech, śpiew. Zabrzmiała pieśń. Echo zabrzmiało w oddali. Zabrzmiała głośna komenda. przen. W … Słownik języka polskiego
zadźwięczeć — dk VIIb, zadźwięczećczy, zadźwięczećczał 1. «wydać metaliczny dźwięk; zadzwonić» Zadźwięczał dzwonek u drzwi. Zadźwięczały szyby. 2. «dać się słyszeć jako pewien dźwięk lub zespół dźwięków; odezwać się, zabrzmieć, rozbrzmieć» Jej głos zadźwięczał … Słownik języka polskiego
zagrzmieć — dk VIIa, zagrzmiećgrzmię, zagrzmiećgrzmisz, zagrzmiećgrzmij, zagrzmiećgrzmiał, zagrzmiećgrzmieli 1. «głośno, hucznie rozbrzmieć, rozlec się» Zagrzmiały armaty, oklaski. 2. «powiedzieć coś głośno, dobitnie, mocnym głosem» Zagrzmiał na hałasujące… … Słownik języka polskiego
rozbrzmiewać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, rozbrzmiewaća, rozbrzmiewaćają {{/stl 8}}– rozbrzmieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb, rozbrzmiewaćmi, rozbrzmiewaćmiał {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o dźwiękach, odgłosach:… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
