Zadźwięczał dzwonek u drzwi.
Zadźwięczały szyby.
Jej głos zadźwięczał donośnie.
Zadźwięczały strofy hymnu narodowego.
W głosie zadźwięczał smutek, żal.
Słownik języka polskiego . 2013.
zadźwięczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk VIa, zadźwięczećczy, zadźwięczećczał {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydać, zacząć wydawać charakterystyczny metaliczny dźwięk; zadzwonić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zadźwięczały… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozbrzmieć — dk VIIa, rozbrzmiećmi, rozbrzmiećmiał rozbrzmiewać ndk I, rozbrzmiećwa, rozbrzmiećają, rozbrzmiećał 1. «o dźwiękach, odgłosach: dać się słyszeć, rozlec się; zabrzmieć, zadźwięczeć» W lesie rozbrzmiewały nawoływania. Rozbrzmiał krzyk, śmiech,… … Słownik języka polskiego
wydać — dk I, wydaćdam, wydaćdasz, wydaćdadzą, wydaćdaj, wydaćdał, wydaćdany wydawać ndk IX, wydaćdaję, wydaćdajesz, wydaćwaj, wydaćwał, wydaćany 1. «wyłożyć, wydatkować pieniądze na coś, zapłacić za coś» Wydać całą pensję. Wydawać pieniądze na… … Słownik języka polskiego
zabrzęczeć — dk VIIb, zabrzęczećczę, zabrzęczećczysz, zabrzęczećbrzęcz, zabrzęczećczał, zabrzęczećczeli 1. «wydać brzęk; zadźwięczeć» Zabrzęczały naczynia, szyby w oknach. Zabrzęczały muchy. Dzwonek zabrzęczał. 2. rzad. «spowodować powstanie brzęku,… … Słownik języka polskiego
zabrzmieć — dk VIIa, zabrzmiećbrzmi, zabrzmiećbrzmij, zabrzmiećbrzmiał 1. «dać się słyszeć; rozlec się, odezwać się» Zabrzmiały ciche dźwięki fortepianu. Zabrzmiał śmiech, śpiew. Zabrzmiała pieśń. Echo zabrzmiało w oddali. Zabrzmiała głośna komenda. przen. W … Słownik języka polskiego
zadzwonić — dk VIa, zadzwonićnię, zadzwonićnisz, zadzwonićdzwoń, zadzwonićnił 1. «poruszyć dzwonem lub dzwonkiem, nacisnąć guzik dzwonka, wywołując dźwięczenie; dać znać o czymś dzwonkiem, dzwonieniem» Zadzwonić do drzwi, do bramy. Zadzwonić na obiad. ∆… … Słownik języka polskiego
zajęczeć — dk VIIb, zajęczećczę, zajęczećczysz, zajęczećczał, zajęczećczeli «wydać jęk, głos podobny do jęku; powiedzieć coś z jękiem, płaczliwie, żałośnie» Chory zajęczał głośno. Dziecko zajęczało marudnie. przen. «zabrzmieć, zadźwięczeć żałośnie, smutnie» … Słownik języka polskiego
zabrzęczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIa, zabrzęczećczę, zabrzęczećczy, zabrzęczećczał, zabrzęczećczeli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydać brzęk; zacząć brzęczeć; zadzwonić, zadźwięczeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zabrzęczały … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zadudnić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zadudnićnię, zadudnićni, zadudnićnij {{/stl 8}}{{stl 7}} wydać głuchy odgłos, dudnienie; też: zacząć dudnić; zadźwięczeć głucho : {{/stl 7}}{{stl 10}}Koła zadudniły po bruku. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zawyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk IIIc, zawyćwyję, zawyćwyje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o niektórych zwierzętach: wydać przeciągły, długi, jękliwy dźwięk, odezwać się wyciem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Psy zawyły. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
