słuchanie
Look at other dictionaries:
posłuch — m III, D. u, blm 1. «chętne słuchanie czegoś, wiara w to, co ktoś mówi, uznawanie czyjegoś autorytetu» Budzić posłuch u kogoś. Mieć posłuch wśród podwładnych. ◊ Dawać czemuś posłuch «wierzyć w coś bezkrytycznie» 2. «poddawanie się czyjejś woli;… … Słownik języka polskiego
ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… … Słownik języka polskiego
Crescendo — У этого термина существуют и другие значения, см. Crescendo (значения). Нотное обозначение Crescendo (читается как крещендо) музыкальный термин, обозначающий постепенное увеличение силы звука. В нотах обозначается знаком «<», или… … Википедия
Крещендо — Запрос «Crescendo» перенаправляется сюда; см. также другие значения. Нотное обозначение Крещендо (итал. crescendo) музыкальный термин, обозначающий постепенное увеличение силы звука. В нотах обозначается знаком «<», или сокращённо… … Википедия
dyspozycja — ż I, DCMs. dyspozycjacji; lm D. dyspozycjacji (dyspozycjacyj) 1. «rozporządzenie, zarządzenie, polecenie; wskazówka co do wykonania czegoś» Wydała dyspozycje co do obiadu. ◊ Być do czyjejś dyspozycji «być gotowym do wypełnienia czyjegoś rozkazu,… … Słownik języka polskiego
osłuchać — dk I, osłuchaćam, osłuchaćasz, osłuchaćają, osłuchaćaj, osłuchaćał, osłuchaćany osłuchiwać ndk VIIIb, osłuchuję, osłuchujesz, osłuchuj, osłuchaćiwał, osłuchaćiwany 1. «zbadać (przez przyłożenie ucha lub słuchawki do ciała chorego) stan niektórych … Słownik języka polskiego
osłuchany — osłuchanyni imiesł. bierny czas. osłuchać (p.) osłuchany w użyciu przym. 1. «obeznany, zaznajomiony przez częste słuchanie» Był osłuchany w muzyce poważnej. 2. «spowszedniały przez częste słyszenie» Osłuchane komunały, slogany, hasła … Słownik języka polskiego
posłuszeństwo — n III, Ms. posłuszeństwowie, blm «poddawanie się czyjejś woli, wykonywanie czyichś rozkazów, słuchanie kogoś; karność, subordynacja» Całkowite, ślepe posłuszeństwo. Posłuszeństwo rodzicom a. dla rodziców, wobec rodziców. Wypowiedzieć komuś… … Słownik języka polskiego
puchnąć — ndk Vc, puchnąćnę, puchnąćniesz, puchnąćnij, puchł a. puchnąćnął, puchnąćchła, puchnąćchli 1. «stawać się obrzękniętym, nabrzmiewać; brzęknąć, obrzmiewać» Puchnąć od ukąszenia komarów. Oczy, powieki puchną od płaczu, z płaczu. Puchnący palec. ◊… … Słownik języka polskiego
urozmaicenie — n I 1. rzecz. od urozmaicić. 2. lm D. urozmaicenieeń «to, co urozmaica coś; rozmaitość, rozrywka» Szukać urozmaicenia w życiu. Urozmaiceniem było słuchanie radia … Słownik języka polskiego
