- stęchlizna
- ż IV, CMs. \stęchliznaiźnie, blm«zapach właściwy wilgotnym, nie wietrzonym pomieszczeniom; zapach czegoś, co stęchło»
Piwniczna stęchlizna.
Czuć stęchlizną.
Z piwnicy powiało stęchlizną.
Słownik języka polskiego . 2013.
stęchlizna
Look at other dictionaries:
stęchlizna — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. stęchliznaiźnie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} zapach charakterystyczny dla wilgotnych, niewietrzonych długo pomieszczeń; zapach czegoś, co stęchło : {{/stl 7}}{{stl 10}}W piwnicy czuć stęchlizną. Powiało stęchlizną.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czuć — ndk Xa, czuję, czujesz, czuj, czuł, rzad. czuty 1. «doznawać wrażeń zmysłowych» Czuć chłód, wilgoć, zapach. Czuć ból, głód, pragnienie. Czuł, jak mu serce bije, jak krew uderza do głowy. ◊ Nie czuć nóg, rąk «mieć zmęczone nogi, ręce; być bardzo… … Słownik języka polskiego
tchnąć — Va, tchnąćnę, tchnąćniesz, tchnąćnij, tchnąćnął, tchnąćnęła, tchnąćnęli, tchnąćnięty, tchnąćnąwszy 1. ndk «wydzielać coś, zionąć czymś» Mieszkanie tchnęło chłodem. Piwnica tchnęła stęchlizną. przen. Wieczór tchnął świeżością. 2. dk podn. «wywołać … Słownik języka polskiego
wiać — ndk Xb, wieję, wiejesz, wiej, wiał, wiali a. wieli 1. «o masach cząsteczek powietrza, warstwach, falach powietrza: być w ruchu, przesuwać się z jakąś szybkością, siłą» Wiatr wieje. Wiał silny wicher z północy a. od północy. ◊ Wiedzieć, orientować … Słownik języka polskiego
wionąć — dk Vb, wionąćnie, wionąćną, wioń, wionąćnął, wionąćnęła, wionąćnąwszy książk. «o wietrze, podmuchu powietrza itp.: wiejąc nadlecieć, powiać skądś, zawiać; także ndk o zapachu, cieple, parze itp.: być przywianym, przyniesionym, przywiewanym,… … Słownik języka polskiego
zalatywać — ndk VIIIa, zalatywaćtuję, zalatywaćtujesz, zalatywaćtuj, zalatywaćywał, zalatywaćywany 1. forma ndk czas. zalecieć (p.) 2. pot. «wydzielać jakąś (zwykle nieprzyjemną) woń, pachnieć nieprzyjemnie» Ubranie zalatywało stęchlizną … Słownik języka polskiego
ziać — ndk Xb, zieję, ziejesz, ziej, ział, ziali a. zieli 1. «oddychać głośno, ciężko, z trudem; dyszeć» Ziać z wysiłku, ze zmęczenia. 2. «wydzielać, wyrzucać coś z siebie, buchać czymś» Piwnica zieje stęchlizną, wilgocią, chłodem. Z pieca ziało żarem,… … Słownik języka polskiego
zionąć — ndk a. dk Vb, zionąćnę, zionąćniesz, zioń, zionąćnął, zionąćnęła, zionąćnęli, zionąćnąwszy 1. «wydzielać, wyziewać coś z oddechem (np. zapach, gorąco), wydychać; oddychając tchnąć, chuchnąć, chuchać na kogoś; o zapachu (zwykle niemiłym), gorącu… … Słownik języka polskiego
ciągnąć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVa, ciągnąćnę, ciągnąćnie, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować przemieszczanie się czegoś stawiającego opór; wlec, przeciągać, prowadzić :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
jechać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IXg, jadę, jedzie, jedź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} poruszać się na lądzie za pomocą środków lokomocji, także sprzętu sportowego (np. nart), lub zwierząt; także: zmieniać miejsce … Langenscheidt Polski wyjaśnień
