upoważnienie

upoważnienie
n I
1. rzecz. od upoważnić.
2. lm D. \upoważnienieeń
«uprawnienie, pełnomocnictwo upoważniające do wykonania czegoś»

Pisemne, ustne upoważnienie.

Upoważnienie do podjęcia, na podjęcie pieniędzy.

Dać komuś upoważnienie do czegoś.

Robić coś z czyjegoś upoważnienia.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • upoważnienie — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 7}}od cz. upoważnić. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}upoważnienie II {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. upoważnienieeń {{/stl 8}}{{stl 7}} pełnomocnictwo umożliwiające… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pełnomocnictwo — n III, Ms. pełnomocnictwowie; lm D. pełnomocnictwonictw 1. «prawo prowadzenia w czyimś zastępstwie pewnych spraw lub w ogóle działania w czyimś imieniu na podstawie upoważnienia wydanego przez mocodawcę; plenipotencja» Formalne, urzędowe… …   Słownik języka polskiego

  • wydać — dk I, wydaćdam, wydaćdasz, wydaćdadzą, wydaćdaj, wydaćdał, wydaćdany wydawać ndk IX, wydaćdaję, wydaćdajesz, wydaćwaj, wydaćwał, wydaćany 1. «wyłożyć, wydatkować pieniądze na coś, zapłacić za coś» Wydać całą pensję. Wydawać pieniądze na… …   Słownik języka polskiego

  • blanco — [wym. blanko] ndm tylko w wyrażeniu: Podpisać coś in blanco, podpis in blanco «podpisać coś, np. pełnomocnictwo, formularz, upoważnienie, weksel itp., co nie jest wypełnione, sformułowane; podpis na czystym papierze, formularzu itp., który… …   Słownik języka polskiego

  • dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… …   Słownik języka polskiego

  • dezawuować — ndk IV, dezawuowaćwuuję, dezawuowaćwuujesz, dezawuowaćwuuj, dezawuowaćował, dezawuowaćowany «nie uznawać czyjegoś prawa do jakichś działań, do występowania w czyimś imieniu; cofać aprobatę, kwestionować upoważnienie» Dezawuować czyjeś publiczne… …   Słownik języka polskiego

  • in blanco — [wym. in blanko] «w odniesieniu do weksli, czeków, formularzy itp.: nie wypełniony, bez ważnego tekstu, zawierający tylko podpis wystawcy» Podpisać blankiet, upoważnienie in blanco. Wystawić weksel in blanco. ‹z wł.› …   Słownik języka polskiego

  • kaperski — przym. od kaper Statki kaperskie. ∆ Sąd kaperski «w międzynarodowym prawie wojennym: trybunał powołany przez państwo walczące do rozstrzygania o sprawach łupu wojennego; decyduje, czy statki i ładunki zatrzymane w czasie wojny przez własne okręty …   Słownik języka polskiego

  • plenipotencja — ż I, DCMs. plenipotencjacji; lm D. plenipotencjacji (plenipotencjacyj) «upoważnienie osoby drugiej do dokonywania czynności prawnych w imieniu i na rzecz mocodawcy; pełnomocnictwo» Mieć, otrzymać plenipotencję. Dać komuś plenipotencję. Udzielić… …   Słownik języka polskiego

  • autoryzacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} mające moc prawną wyrażenie zgody przez autora lub innego dysponenta danego dzieła na jego publikację, przekład, inscenizację, wprowadzenie zmian, skrótów, poprawek itp.; upoważnienie,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”