- wniebogłosy
- pot. «bardzo głośno, przeraźliwie»
Krzyczeć, lamentować, wydzierać się wniebogłosy.
Słownik języka polskiego . 2013.
wniebogłosy
Look at other dictionaries:
wniebogłosy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} bardzo głośno, przeraźliwie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Drzeć się, krzyczeć, lamentować wniebogłosy. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Залеский, Иосиф Богдан — поэт так называемой "украинско польской школы", родился 2/14 февраля 1802 г. в деревне Богатырке, Киевской губернии, на первом году жизни лишился матери и был отдан отцом на воспитание одной из своих теток, жившей в Каневском уезде, в… … Большая биографическая энциклопедия
Новак, Тадеуш — Тадеуш Новак Tadeusz Nowak … Википедия
Новак Тадеуш — Тадеуш Новак Tadeusz Nowak Дата рождения: 11 ноября 1930(19301111) Место рождения: Сикожице близ Домбровы Тарновской Дата смерти: 11 августа 1991 … Википедия
drzeć — ndk XI, drę, drzesz, drzyj, darł, darty 1. «rwać na kawałki; rozrywać, rozdzierać, drapać» Drze list na strzępki. Kolce darły koszulę. ◊ pot. Drzeć gardło (wulg. mordę, gębę) «głośno mówić, krzyczeć, wrzeszczeć» 2. «obdzierać, zdzierać, ogołacać … Słownik języka polskiego
krzyczeć — ndk VIIb, krzyczećczę, krzyczećczysz, krzycz, krzyczećczał, krzyczećeli krzyknąć dk Va, krzyczećnę, krzyczećniesz, krzyczećnij, krzyczećnął, krzyczećnęła, krzyczećnęli, krzyczećnięty 1. «mówić, wołać głosem podniesionym, bardzo głośno» Krzyczeć… … Słownik języka polskiego
w- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne (a także inne wyrazy z nimi związane); nadaje im następujące odcienie znaczeniowe, uzupełniające znaczenie czasownika podstawowego» a) «wprowadzenie, włożenie, wniknięcie do wnętrza czegoś, np. wbić,… … Słownik języka polskiego
wrzeszczeć — ndk VIIb, wrzeszczećczę, wrzeszczećczysz, wrzeszcz, wrzeszczećczał, wrzeszczećczeli wrzasnąć dk Va, wrzeszczećnę, wrzaśniesz, wrzaśnij, wrzeszczećnął, wrzeszczećnęła, wrzeszczećnęli, wrzeszczećnąwszy «krzyczeć głośno; o ptakach: wydawać krzykliwy … Słownik języka polskiego
zawodzić — ndk VIa, zawodzićdzę, zawodzićdzisz, zawodzićwódź, zawodzićdził, zawodzićdzony 1. forma ndk czas. zawieść. 2. «biadać, ubolewać płacząc, lamentować; śpiewać żałośnie» Zawodzić na głos (w głos), płaczliwie, wniebogłosy. przen. Wiatr zawodzi.… … Słownik języka polskiego
drzeć się — I – podrzeć się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rozpadać się na kawałki pod wpływem czegoś (o materiale, papierze itp.) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sukienka podarła się na strzępy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
