- wystarczająco
- przysłów. od wystarczający (p. wystarczyć)
Zarabiać wystarczająco.
Wystarczająco słodka herbata.
Słownik języka polskiego . 2013.
wystarczająco
Look at other dictionaries:
wystarczająco — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} w stopniu dostatecznym pod względem ilości, liczby itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zarabiać wystarczająco. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
potąd — 1. pot. Jest kogoś, czegoś (mieć kogoś, czegoś) potąd «jest kogoś, czegoś (mieć kogoś, czegoś) w wystarczająco dużej liczbie, ilości, w nadmiarze»: Kto chciał, to jechał na Ziemie Odzyskane i tam było potąd wszystkiego, była ziemia, były… … Słownik frazeologiczny
dostatek — m III, D. dostatektku, N. dostatektkiem 1. blm «dobrobyt, zamożność, bogactwo» Żyć w dostatku. 2. lm M. dostatektki, D. dostatektków zwykle w lm, przestarz. «to, co się posiada, mienie, dobytek» Używać dostatków. ◊ dziś żywa: Opływać w dostatki… … Słownik języka polskiego
dosyć — 1. «przysłówek oznaczający: tyle, ile trzeba; dostatecznie, wystarczająco dużo» Mieć dosyć czasu na naukę. Mieć dosyć pieniędzy. Nie móc się dosyć napatrzyć pięknej pannie. ◊ Dosyć, że… «słowem, w każdym razie» ◊ Nie dosyć na tym «nie tylko to,… … Słownik języka polskiego
kusy — kusi «nie wystarczająco długi; zbyt krótki, przykrótki» Kusa marynarka. Kuse rękawy, spodnie. Pies z kusym ogonem. kusy w użyciu rzecz. «diabeł w wyobrażeniach ludowych» … Słownik języka polskiego
naciągnąć — dk Va, naciągnąćnę, naciągnąćniesz, naciągnąćnij, naciągnąćnął, naciągnąćnęła, naciągnąćnęli, naciągnąćnięty, naciągnąćnąwszy naciągać ndk I, naciągnąćam, naciągnąćasz, naciągnąćają, naciągnąćaj, naciągnąćał, naciągnąćany 1. «ciągnąc napiąć,… … Słownik języka polskiego
odespać — dk IX, odeśpię, odeśpisz, odeśpij, odespaćał, odespaćany odsypiać ndk I, odespaćam, odespaćasz, odespaćają, odespaćaj, odespaćał, odespaćany «powetować sobie spaniem spowodowany czymś brak snu; śpiąc wypocząć po czymś» Odespać trudy podróży,… … Słownik języka polskiego
posolić — dk VIa, posolićlę, posolićlisz, posolićsól, posolićlił, posolićlony «dodać do czegoś soli, posypać solą, uczynić coś wystarczająco słonym; osolić» Posolić potrawę do smaku. Za dużo, za mało posolić zupę … Słownik języka polskiego
tyle — + m. os. tylu; D. tylu (z rzeczownikami w lp tylko: tyle), CMs. tylu, B. ż. rzecz.=M., m. os.=D., N. tylu a. tyloma 1. «zaimek liczebny wskazujący, zastępujący liczebniki główne lub nawiązujący do nich» Nie mam tylu kopert. Tyle mogę ci dać. Tyle … Słownik języka polskiego
wola — ż I, DCMs. wolali, blm «dyspozycja psychiczna człowieka do świadomego i celowego regulowania swego postępowania, do podejmowania decyzji i wysiłków w celu realizacji pewnych działań, przyjęcia pewnych postaw, a zaniechania innych» Coś zgodne z… … Słownik języka polskiego
