zaradzić

zaradzić
dk VIa, \zaradzićdzę, \zaradzićdzisz, \zaradzićradź, \zaradzićdził - rzad. zaradzać ndk I, \zaradzićam, \zaradzićasz, \zaradzićają, \zaradzićaj, \zaradzićał
«znaleźć na coś radę, sposób, uporać się z czymś, sprostać czemuś»

Zaradzić brakom, niedostatkowi.

Potrafiła wszystkiemu zaradzić.

Nie mógł zaradzić złu.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • zaradzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaradzaćam, zaradzaća, zaradzaćają {{/stl 8}}– zaradzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zaradzaćdzę, zaradzaćdzi, zaradzaćradź {{/stl 8}}{{stl 7}} znajdować radę na coś, sposób; umieć poradzić sobie z czymś,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • płakać — 1. Płakać nad rozlanym mlekiem «zamartwiać się czymś, co się już stało, czego nie można naprawić»: Zamierzasz płakać nad rozlanym mlekiem czy obejrzymy wreszcie te oferty? – zapytałem. M. Ziomecki, Lato. 2. Płakać, wypłakać się komuś w mankiet, w …   Słownik frazeologiczny

  • nie ma — nie było, nie będzie forma nieosobowa zaprzeczona czasownika być 1. «w połączeniu z rzeczownikami (lub odpowiednikami rzeczowników) zwykle w dopełniaczu tworzy zwroty oznaczające nieistnienie, brak czegoś, nieznajdowanie się w określonym miejscu …   Słownik języka polskiego

  • poradzić — dk VIa, poradzićdzę, poradzićdzisz, poradzićradź, poradzićdził 1. «udzielić komuś rady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie, zalecić komuś środek na coś; doradzić» Poradził nam zaczekać. Poradzę ci, jak to zrobić. Poradziła mu, aby… …   Słownik języka polskiego

  • rada — ż IV, CMs. radzie; lm D. rad 1. «to, co się doradza, porada; sposób zaradzenia czemuś» Dobra, mądra, praktyczna, życzliwa, cenna, przyjacielska rada. Potrzebować, szukać, zasięgać rady. Pomagać, służyć komuś radą. Prosić kogoś o radę. Słuchać… …   Słownik języka polskiego

  • sposób — m IV, D. sposóbsobu, Ms. sposóbsobie; lm M. sposóbsoby 1. «określona metoda, forma wykonania, ujęcia czegoś; maniera, styl» Sposób mówienia, czesania się. Sposób bycia. Sposób ubierania się. Pouczyć kogoś w grzeczny sposób. ∆ jęz. Okolicznik… …   Słownik języka polskiego

  • usiąść — dk XI, usiądę, usiądziesz, usiądź, usiadł, usiadła, usiedli, usiadłszy 1. «przybrać pozycję siedzącą, to znaczy taką, w której ciało spoczywa całym ciężarem na pośladkach, a nogi są zwykle zgięte w kolanach; siąść w czymś albo na czymś» Usiąść… …   Słownik języka polskiego

  • zaradczy — «mający, mogący zaradzić, przeciwdziałać czemuś» Środki zaradcze …   Słownik języka polskiego

  • zło — n III, Ms. złu, blm «to, co jest niezgodne z zasadami moralności, z zasadami współżycia społecznego, co przynosi nieszczęście; przeciwieństwo dobra, ideału moralnego» Zło społeczne, moralne. Nieuniknione, nieodwracalne, niewybaczalne,… …   Słownik języka polskiego

  • znaleźć — dk XI, znajdę, znajdziesz, znajdź, znaleźćlazł, znaleźćleźli, znaleźćleziony, znaleźćlazłszy znajdować ndk IV, znaleźćduję, znaleźćdujesz, znaleźćduj, znaleźćował, znaleźćowany, rzad. znajdywać ndk VIIIa, znaleźćduję, znaleźćdujesz, znaleźćduj,… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”