żywość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. żywośćści, blm{{/stl 8}}{{stl 7}}, od przym. żywy w zn. 2.: Chłopięca żywość. Żywość intelektu.; w zn. 3.: Żywość rysunku, barw.; w zn. 4.: Żywość akcji, narracji. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
barwność — ż V, DCMs. barwnośćści, blm rzecz. od barwny Barwność tkanin, obwolut książkowych. przen. «żywość, obrazowość» Barwność opowiadania. Barwność języka … Słownik języka polskiego
bystrość — ż V, DCMs. bystrośćści, blm 1. «prędkość, szybkość» Bystrość górskich potoków, rzek. Mierzyć bystrość nurtu. 2. «szybkość orientacji, żywość umysłu, inteligencja» Bystrość rozumowania, umysłu. Wrodzona, zdumiewająca bystrość sądu, spostrzeżeń. 3 … Słownik języka polskiego
jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… … Słownik języka polskiego
krew — ż V, DCMs. krwi, W. krwi, blm 1. «płynna tkanka krążąca w układzie żył i tętnic kręgowców, składająca się z płynnego osocza i krwinek; dostarcza tkankom tlen z narządów oddechowych i zabiera dwutlenek węgla, rozprowadza substancje odżywcze i… … Słownik języka polskiego
ożywienie — n I 1. rzecz. od ożywić. 2. «podniecenie, poruszenie; wzmocniony ruch, żywość» Mówić z ożywieniem. Zdradzać ożywienie. W domu zapanowało niezwykłe ożywienie … Słownik języka polskiego
pióro — n III, Ms. piórze; lm D. piór 1. «wytwór naskórka ptaków składający się z części dolnej (dudki) i górnej (stosiny), z której wyrastają w dwie strony gęste promienie, tworzące tzw. chorągiewkę; w lm upierzenie» Pióra ptasie puchowe, pokrywowe.… … Słownik języka polskiego
polot — m IV, D. u, Ms. polotocie, blm «inwencja twórcza; żywość, łatwość, lekkość w sposobie rozumowania, myślenia, wyrażania się itp.» Artysta, pisarz pełen polotu. Praca napisana bez polotu. Mówić z polotem … Słownik języka polskiego
skoczność — ż V, DCMs. skocznośćści, blm 1. «żywość, raźność» Skoczność melodii. 2. «zdolność do wykonywania skoków; sprawność w wykonywaniu skoków» Skoczność siatkarzy, tenisistów. Poprawić skoczność zawodnika ćwiczeniami … Słownik języka polskiego
wigor — m IV, D. u, Ms. wigororze, blm «energia, żywość, siła witalna, animusz» Ktoś pełen wigoru. Nabrać wigoru. Stracić wigor. Tańczyć z wigorem. ‹łac.› … Słownik języka polskiego