słuchowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} mający związek z odbieraniem wrażeń dźwiękowych przez narząd słuchu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaburzenia słuchowe. Bodźce słuchowe. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
audialny — «odnoszący się do słuchu, działający na słuch, odbierany słuchem; słuchowy» Sprzęt audialny. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
audytywny — «przyswajany, przyjmowany za pomocą słuchu; słuchowy» ∆ pedag. Środki audytywne (w nauczaniu) «audycje radiowe, nagrania na taśmach magnetofonowych, na płytach, dzięki którym uczeń przyswaja wiadomości słuchowo; środki słuchowe» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
głuchy — głusi, głuchychszy 1. «nie mający zdolności słyszenia; nie słyszący lub źle słyszący» Głuchy od urodzenia. Głuchy jak pień. przen. «nie zwracający na coś uwagi, nie reagujący, obojętny» Głuchy na czyjeś perswazje, prośby. Głuchy na głos rozsądku … Słownik języka polskiego
nerw — m IV, D. u, Ms. nerwwie; lm M. y 1. «splot włókien o różnej grubości i długości, okrytych wspólną otoczką, przewodzących bodźce czuciowe i ruchowe» Nerw twarzowy, wzrokowy, słuchowy. Porażenie, zapalenie, paraliż nerwu, nerwów. ∆ Nerw błędny… … Słownik języka polskiego
nosić — ndk VIa, noszę, nosićsisz, noś, nosićsił, noszony 1. «trzymając coś w rękach, na plecach lub w inny sposób, chodzić z tym (długo lub wielokrotnie); dźwigać» Nosić bagaże, paczki, skrzynie, toboły, walizki, ciężary. Nosić coś na plecach, na… … Słownik języka polskiego
przewód — m IV, D. przewódwodu, Ms. przewódwodzie; lm M. przewódwody 1. «urządzenie mające postać rury, węża, kanału, umożliwiające przepływ wzdłuż wytyczonej nim trasy cieczy, gazu, ciał sypkich itp.» Przewód kanalizacyjny, wodociągowy. Przewód gazowy.… … Słownik języka polskiego
słuchowiec — m II, DB. słuchowiecwca; lm M. słuchowiecwcy, DB. słuchowiecwców «człowiek obdarzony dobrą pamięcią słuchową; typ słuchowy» … Słownik języka polskiego
szarańczak — m III, DB. a, N. szarańczakkiem; lm M. i 1. «owad z rzędu prostoskrzydłych mający długość od kilku milimetrów do ponad 10 cm, czułki krótkie, skrzydła szerokie, w stanie spoczynku złożone wachlarzowato, często żywo zabarwione; narząd słuchowy na… … Słownik języka polskiego
typ — m IV, D. u, Ms. typpie; lm M. y 1. «model, wzór, któremu odpowiada pewna seria przedmiotów, ludzi, zjawisk, form» Ciekawy, antypatyczny, zabawny typ człowieka. Oryginalny typ urody. Filmy jednego typu. Broń, samochód dawnego, starego typu. Szkoły … Słownik języka polskiego
