Spowodować wypadek.
Topnienie lodu spowodowało powódź.
Susza spowodowała nieurodzaj.
Kalectwo spowodowane wypadkiem, długotrwałą chorobą.
Słownik języka polskiego . 2013.
spowodować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}powodować {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odpalić — dk VIa, odpalićlę, odpalićlisz, odpalićpal, odpalićlił, odpalićlony odpalać ndk I, odpalićam, odpalićasz, odpalićają, odpalićaj, odpalićał, odpalićany 1. «zapalić coś (zwykle papierosa) przez przytknięcie, przyłożenie do ognia; przypalić» Odpalić … Słownik języka polskiego
zapalić — dk VIa, zapalićlę, zapalićlisz, zapalićpal, zapalićlił, zapalićlony zapalać ndk I, zapalićam, zapalićasz, zapalićają, zapalićaj, zapalićał, zapalićany 1. «wzniecić ogień, sprawić, że coś się zajmie płomieniem, zacznie się palić, tlić» Zapalić gaz … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
obalać — ndk I, obalaćam, obalaćasz, obalaćają, obalaćaj, obalaćał, obalaćany obalić dk VIa, obalaćlę, obalaćlisz, obal, obalaćlił, obalaćlony, częściej dk «silnym uderzeniem wytrącić kogoś lub coś z pozycji pionowej, spowodować upadek, przewrócić siłą;… … Słownik języka polskiego
odmrozić — dk VIa, odmrozićmrożę, odmrozićzisz, odmrozićmróź (odmrozićmroź), odmrozićził, odmrozićmrożony odmrażać ndk I, odmrozićam, odmrozićasz, odmrozićają, odmrozićaj, odmrozićał, odmrozićany 1. «spowodować uszkodzenie tkanek skórnych ciała wskutek… … Słownik języka polskiego
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
położyć — dk VIb, położyćżę, położyćżysz, położyćłóż, położyćżył, położyćżony 1. «umieścić coś na czymś, zwykle poziomo, na płask; kładąc oprzeć coś na czymś» Położyć chleb na stole. Położyć dłonie na klawiszach. Położyć rękę na sercu, palec na ustach.… … Słownik języka polskiego
porazić — dk VIa, porazićrażę, porazićzisz, porazićraź, porazićził, porazićrażony porażać ndk I, porazićam, porazićasz, porazićają, porazićaj, porazićał, porazićany 1. «zahamować nagle działanie pewnych narządów, ośrodków, członków ciała, spowodować ich… … Słownik języka polskiego
potargać — dk I, potargaćam, potargaćasz, potargaćają, potargaćaj, potargaćał, potargaćany 1. «spowodować splątanie się, zwichrzenie czegoś (zwykle włosów); zburzyć komuś włosy na głowie» Wiatr potargał mi fryzurę. Mieć potargane włosy. Rozplątać potarganą… … Słownik języka polskiego
