zapanować

zapanować
dk IV, \zapanowaćnuję, \zapanowaćnujesz, \zapanowaćnuj, \zapanowaćował - rzad. zapanowywać ndk VIIIa, \zapanowaćowuję, \zapanowaćowujesz, \zapanowaćowuj, \zapanowaćywał
1. «osiągnąć nad kimś władzę, zawładnąć kimś, czymś»

Zapanować nad otoczeniem.

Zapanować nad rozhukanymi końmi.

◊ Zapanować nad sobą «nie okazać, nie zdradzić swych uczuć, zachować równowagę, spokój, nie wybuchnąć»
przen.

Zapanować nad wzburzeniem, nad wzruszeniem.

2. «nastąpić, nastać, powstać»

Zapanowała cisza, ciemność.

Zapanowało milczenie.

Zapanował spokój.


Słownik języka polskiego . 2013.

Игры ⚽ Нужна курсовая?

Look at other dictionaries:

  • panować [zapanować] nad sobą — {{/stl 13}}{{stl 33}} kontrolować, hamować swoje reakcje emocjonalne, nie uzewnętrzniać swych uczuć, zachowywać psychiczną równowagę :{{/stl 33}}{{stl 10}}W każdej sytuacji umiał panować nad sobą. Nie panując nad sobą, zaczęła wrzeszczeć na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zapanowywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. rzad. ndk Ib, zapanowywaćowuję, zapanowywaćowuje {{/stl 8}}– zapanować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia, zapanowywaćnuję, zapanowywaćnuje {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przejmować, obejmować nad …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • opanować — dk IV, opanowaćnuję, opanowaćnujesz, opanowaćnuj, opanowaćował, opanowaćowany opanowywać ndk VIIIa, opanowaćowuję, opanowaćowujesz, opanowaćowuj, opanowaćywał, opanowaćywany 1. «zdobyć władzę nad czymś; zawładnąć» Opanować miasto, kraj. 2.… …   Słownik języka polskiego

  • czoło — 1. Chmurzyć czoło «zasępiać się, smutnieć»: Gdyby człowiek mógł zapanować nad własnym ciałem, nad chorobą, nad śmiercią... – rozmarza się, po czym natychmiast chmurzy czoło. – Nie znoszę tego Butkiewicza. M. Saramonowicz, Lustra. 2. Rozchmurzyć,… …   Słownik frazeologiczny

  • wziąć — 1. pot. Diabli kogoś wzięli, biorą; cholera kogoś wzięła, bierze «ktoś się zdenerwował, denerwuje się, zezłościł się, złości się, zirytował się, irytuje się»: Diabli mnie biorą, że najlepsze lata spędzam przy kilofie i łopacie. Przecież nikt mi… …   Słownik frazeologiczny

  • kupa — ż IV, CMs. kupie; lm D. kup 1. «wiele rzeczy leżących, zgromadzonych, zwalonych razem; stos, sterta» Kupa chrustu, kamieni, śmieci. 2. pot. «duża liczba jakichś jednostek razem zgromadzonych, gromada ludzi, stado zwierząt; tłum, rzesza» Kupa… …   Słownik języka polskiego

  • oprzeć — dk XI, oprę, oprzesz, oprzyj, oparł, oparli, oparty I opierać ndk I, oprzećam, oprzećasz, oprzećają, oprzećaj, oprzećał, oprzećany 1. «przystawić coś do czegoś, przysunąć tak, by dotykało do czegoś, ustawić coś przy czymś albo na czymś, by się… …   Słownik języka polskiego

  • pasować — I ndk IV, pasowaćsuję, pasowaćsujesz, pasowaćsuj, pasowaćował, pasowaćowany 1. «dostosowywać, zestawiać części tak, aby dobrze do siebie przylegały, przystawały; w technice: dobierać wymiary łączonych ze sobą elementów, aby zapewnić ich właściwą… …   Słownik języka polskiego

  • ponieść — dk XI, ponieśćniosę, ponieśćniesiesz, ponieśćnieś, ponieśćniósł, ponieśćniosła, ponieśćnieśli, ponieśćniesiony, ponieśćniósłszy ponosić ndk VIa, ponieśćnoszę, ponieśćsisz, ponieśćnoś, ponieśćsił, ponieśćnoszony 1. tylko dk «niosąc, dźwigając… …   Słownik języka polskiego

  • roztrzęsiony — roztrzęsionysieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. roztrząść (p.) roztrzęsiony 1. «bardzo zdenerwowany, nie mogący zapanować nad sobą wskutek zdenerwowania, niepokoju, podniecenia» Zawsze przed premierą była okropnie roztrzęsiona. Był tak… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”